Sigmund Freud: verschil tussen versies

Sigmund Freud zag geest en lichaam als een geheel van energiestromen. Die energiestromen noemde Freud "driften" (Triebe). Deze driften werken doorgaans ongemerkt, en zijn "primair". Zo onderscheidde Freud een levensdrift ([[Erotiek|Eros]]), de primaire drang tot zelfbehoud (voortzetting van de soort, liefde voor jezelf en voor de anderen). In zijn latere werk meent Freud ook een doodsdrift ([[Thanatos]]) te kunnen onderscheiden, het streven naar een spanningsloze toestand ([[oceanisch gevoel]]). De seksuele driften noemde hij [[libido]].

 

Deze driften zijn in aanvang ongestuurd en ongeremd. Freud noemde dit het [[Es (psychoanalyse)|Es]]. De mens leert deze driften te beheersen door zich aan te passen aan de verwachtingen van anderen. Het is het [[Ik (voornaamwoord)|Ik]], of ego in het Latijn, het bewuste deel van het psychische apparaat, dat leert om die driften te beheersen. De opvoeding en de cultuur dwingen deze aanpassing af, en geven de voorbeelden waar het bewuste zich op kan richten. Het deel van het psychisch apparaat dat deze voorbeelden internaliseert is het über-ich (super-ego of geweten).