Shoegaze: verschil tussen versies

'''Shoegaze''' is een, voornamelijk Brits, subgenre van [[indie (muziek)|indieindierock]], genoemd naar de typische houding van de [[muzikant]]en op het podium: onbeweeglijk met hun hoofd naar hun schoenen gericht. Het genre wordt gekenmerkt door de grootse en sfeervolle "gitaar-[[wall of sound]]" waaronder dromerige melodieën schuilgaan. De stemmen zijn moeilijk te onderscheiden van de instrumenten omdat deze luider dan de vocals gemixt zijn en de instrumenten zelf zijn nauwelijks te herkennen, ze vormen een [[wall of sound]]. Teksten, als ze al verstaanbaar zijn, beschrijven zoete, kleurrijke dromen over [[liefde]], [[dood]] en [[drug]]s.

Shoegazer kent zijn oorsprong in het midden van de jaren 80, toen [[The Jesus and Mary Chain]] op zijn debuut ''Psychocandy'' uitpakte met ongehoorde hoeveelheden feedback, distortion en enorm luide dreunende riffs. Ook bands als [[Spacemen 3]] en [[Loop (band)|Loop]] overgoten hun muziek met [[overdubben|gedubde]] gitaarlagen. Deze groepen zetten onder andere [[My Bloody Valentine (band)|My Bloody Valentine]] ertoe aan om met dat soort [[noise rocknoiserock|noise]] te gaan experimenteren. In 1988 brachten ze op ''Isn't Anything'' een soort hybride van noise en dromerige zang en melodieën à la [[Cocteau Twins]]. Shoegaze was geboren.

In 1991 bracht My Bloody Valentine het bekende ''[[Loveless]]'', volgens sommigen {{Bron?||2009|10|27}} het beste shoegaze-album. Andere hoogtepunten zijn [[Nowhere (album)|''Nowhere'']] van [[Ride (band)|Ride]] en ''Souvlaki'' van [[Slowdive]] uit 1993 dat zich met de hulp van [[Brian Eno]] meer richtte op het dromerige aspect van shoegazing.

In het begin van de jaren 90 stierf het genre een stille dood. Geen enkele band slaagde erin om echt commercieel succes te boeken, mede doordat in de pers alle aandacht naar [[britpop]] en [[grunge]] ging. Sommigen stopten ermee, anderen sloegen een poppyerradiovriendelijkere weg in, maar enkel [[The Verve]] lukte het om daarin een succesvolle carrière uit te bouwen.

De erfenis van shoegazer is niet te onderschatten; zo zijn [[noise rocknoiserock]] en [[dream-popdreampop]] in de jaren 90 uitgegroeid tot de meest populaire indie-subgenres van indie, zoals [[Mercury Rev]], [[The Flaming Lips]], [[American Analog Set]] of [[Yo La Tengo]]. Tevens is de opkomst van de [[post-rockpostrock]] een soortgelijke muzikale herwaardering voor sferische rock.

In de 21ste eeuw zijn er nog steeds bands die de shoegazetraditie in ere houden, vooral elektronische bands zoals het Franse duo [[M83 (band)|M83]] of de Belg [[Styrofoam]]. Ook ''[[Kevin Shields'']], de frontmanvoorman van My Bloody Valentine, heeft in 2003 op de soundtrack van [[Lost In Translation]] al een voorproefje gegeven van wat ooit de opvolger van ''Loveless'' moet worden. In 2013 verscheen na 22 jaar een nieuwe album van My Bloody Valentine, ''m b v''.

Ook is sinds ongeveer 2000 een nieuwe generatie bands actief die voortborduren op de shoegaze traditieshoegazetraditie. Gedurende de jaren vergaarden deze meer bekendheid, en braken door naar een groter publiek. [[Ulrich Schnauss]] en [[Amusement parksParks of fireFire]] zijn de bekendste vertegenwoordigers, evenals [[The meetingMeeting placesPlaces]]. Andere actieve bands zijn [[Pluramon]], [[Autolux]], [[Eins Zwei Orchestra]], [[Film School]] en [[The radioRadio deptDept]]. De tweede generatie shoegazebands wordt ook wel aangeduid als [[newgaze]] of [[nu-gaze]], hoewel ze qua geluid nauwelijks afwijken van de originele bands uit de jaren 90 van de twintigste eeuw.

== Tijdlijn Shoegazershoegaze ==

== Top albumsAlbums ==

* [[Noise rockNoiserock]]