Vrede van Tilsit: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Leopard (overleg | bijdragen)
k cosmetisch
Rusland ondertekende in 1805 geen vredesakkoord.
Regel 7:
Van tijd tot tijd echter durfden enkele aartsvijanden van Frankrijk (Oostenrijk en Rusland) op instigatie van de andere aartsvijand het Verenigd Koninkrijk het heft op te nemen en in die coalitie één of meerdere verdragsstaten op te nemen.
 
Bij de poging die de [[Derde Coalitie]] genoemd werd, werd de [[Vrede van Presburg (1805)|Vrede van Presburg]] (van [[26 december]] [[1805]]), die tussen Oostenrijk, Rusland en Frankrijk werd afgesloten na de [[Slag bij Austerlitz|Driekeizersslag]] bij [[Slavkov u Brna|Austerlitz]], verbroken. Napoleon was erin geslaagd de [[Rijnbond (1806)|Rijnbond]] bijeen te krijgen, een verbond van zestien koninkrijkjes in Centraal-Duitsland, die onder [[protectoraat]] van Frankrijk een [[Bufferstaat|buffer]] vormden tussen Frankrijk in het westen en Oost-Europa, waar Pruisen en Rusland de dienst uitmaakten. Daarop besloot titelvoerend [[keizer Frans II]] van het [[Heilige Roomse Rijk]], de kroon neer te leggen (waarbij een einde kwam aan dat rijk) en als Frans I slechts als keizer van Oostenrijk verder te regeren.
 
Pruisen voelde de buffer als een bedreiging van de eigen macht en soevereiniteit. Het Verenigd Koninkrijk, dat een ongedeeld [[continent]]aal Europa onder Franse leiding vreesde, zocht daarop contact met [[Berlijn]]. [[Frederik Willem III van Pruisen|Frederik Willem III]], koning van Pruisen, zond Napoleon daarop eind [[1806]] een ultimatum waarin geëist werd dat alle Franse troepen de Duitse bodem moesten verlaten. Ook Rusland stelde zich achter die eis – en zo werd de ''vierde coalitie'' tegen Frankrijk geboren.