Decius: verschil tussen versies

Als overtuigd verdediger van oude waarden en tradities begon hij reeds van bij de aanvang van zijn regering de [[christen]]en te vervolgen, vooral met behulp van het in de strijd geharde Balkanleger. Het was de eerste systematische, van staatswege consequent doorgevoerde christenvervolging, die deel uitmaakte van een hervormingsbeweging die de eenheid van het rijk wilde bevorderen en van de burgerbevolking conformiteit en loyaliteit eiste.<br> Bij keizerlijk edict werden alle ingezetenen verplicht aan de staatsgoden te offeren als bewijs van loyaliteit. Wie door een bijzondere commissie loyaal werd bevonden kreeg dan een schriftelijk attest (''libellus'', vandaar de term ''libellatici'' = ''"afvallige christenen"''), waarvan enkele op Egyptische [[papyrus|papyri]] zijn bewaard. Weigeraars werden gefolterd (als we [[Origenes]] mogen geloven). <br> Tot de slachtoffers van de vervolgingen behoorden o.a. [[paus Fabianus]], [[Pionius van Smyrna]], [[Alexander (heilige)|Alexander van Comana Pontica]] en wellicht ook [[Agatha van Sicilië|Agatha van Catania]]. Bisschop [[Cyprianus|Cyprianus van Carthago]] en vele anderen konden slechts door te vluchten hun leven redden.