Manuel II Palaiologos: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Leven |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 18:
Manuel II was de boeiendste figuur uit de laatste eeuw van het Byzantijnse Rijk. Naast keizer was hij een begaafd auteur, diplomaat en administrator. Hij was eerst medekeizer van zijn vader [[Johannes V van Byzantium|Johannes V]] van 1373 tot 1391 en leed samen met hem onder de pogingen tot usurpatie, ondernomen door zijn oudere broer [[Andronicus IV van Byzantium|Andronicus]]. Het rijk, dat slechts kon steunen op het onbetwiste gezag van de orthodoxe kerk, streed vanuit een uitermate ineengeschrompeld grondgebied, een uitzichtloze strijd tegen de [[Ottomaanse Rijk|Osmaanse Turken]]. De sultans [[Moerad I]] en [[Bajezid I]] veroverden achtereenvolgens Bulgarije (1388–1393) en Servië (1389), bezetten [[Thessaloniki (stad)|Thessaloniki]] (1387) en [[Thessalië]] (1393) en versloegen (in 1396) een Hongaars-westerse strijdmacht, die het Byzantijnse Rijk te hulp was gekomen, in de [[Slag bij Nicopolis]].
Manuel II zocht hulp bij het Westen en reisde daarom tussen 1399 en 1403 persoonlijk naar de [[Republiek Venetië]], [[Parijs]] en [[Londen]], echter zonder enig resultaat, politiek noch militair. De nederlaag van de Ottomanen tegen de [[
Tijdens het [[Ottomaanse Interregnum]] (1403-1413) gaf Manuel II zijn steun aan [[Mehmed I]], waarna ze bondgenoten werden.
| |||