Regisseur [[Michael Curtiz]] probeerde zich ook herhaaldelijk met het scenario te bemoeien. Hij wilde meer romantische scènes en stond er op dat de scènes in Parijs in de film bleven. Er was ook externe bemoeienis. Zo wilde Warner Bros. de film in zo veel mogelijk landen distribueren en om die reden komen alle schurken uit de film uit Duitsland en Italië, de landen waarmee de VS in oorlog was. Ook de censuur sprak een woordje mee. [[Joseph Breen]] van de [[Production Code Administration]] (de door filmindustrie in Hollywood zelf opgelegde censuur, de [[Hays codeCode]]) had een aantal bezwaren. Zo mocht kapitein Renault geen seksuele gunsten afpersen van zijn slachtoffers en was het niet toegestaan dat Ilsa en Rick als ongehuwden in Parijs met elkaar geslapen hadden. Verder moest de uitspraak van Renault, "you enjoy war. I enjoy women" veranderd worden in "you like war. I like women", om te voorkomen dat de zeden zouden worden gekwetst. Een andere tekst waar Breen bezwaar tegen maakte was de uitspraak van Ilsa, "Victor Laszlo is my husband, and was, even when I knew you in Paris". Het scenario werd aangepast en Ilsa zegt in de film dat ze dacht dat Lazlo dood was toen ze met Rick in Parijs was. Dit was voldoende voor de censuur om hun bezwaar in te trekken. Een van de redenen dat het toneelstuk alleen maar dienstdeed als basisverhaal was met name het personage van Ilsa of Lois zoals ze aanvankelijk heette. De Ilsa uit het toneelstuk slaapt met zowel Rick als Lazlo en is met geen van beiden gehuwd. Ze was namelijk al gehuwd met een Amerikaanse zakenman en een van de redenen dat ze door Rick wordt afgewezen is juist haar huwelijk. Al deze 'pikante' ontwikkelingen konden echter voor de filmcensuur niet door de beugel.
