Excellentie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Enigmavid (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Genus in Nederlands en Frans
Regel 1:
'''Excellentie''' is een [[aanspreekvorm]] die sinds de 16e eeuw gebruikt wordt en letterlijk "uwe voortreffelijkheid" betekent. In deze tijd ontstond een groot aantal formele aanspreekvormen zoals "Weledele Heer", "Seer Fijnsinnige Heer" en ook "Excellentie". Deze vorm werd in eerste instantie in de [[lage landen]] alleen gebruikt door de [[stadhouder]]s, mits die (nog) niet voor het hoger geschatte "[[Hoogheid]]" in aanmerking kwamen. In de loop der jaren werden in de Nederlanden ook [[graaf (titel)|graven]], [[ambassadeur]]s, en later de ministers, aangeduid met deze aanspreektitel.
 
Tot in de jaren 70 werden ambassadeurs, (oud-)[[minister]]s, [[Minister van Staat (Nederland)|Ministers van Staat]], [[Staatssecretaris (Nederland)|staatssecretarissen]], [[Grootofficier|Grootofficieren van het Koninklijk Huis]], luitenants-generaal, [[viceadmiraal]]s en [[bisschop]]pen nog met "Excellentie" aangesproken waarbij puristen aan mannelijke ministers vroegen of "de excellentie haar mening had herzien" omdat excellentie (evenals majesteit, hoogheid) als woord vrouwelijk is.<ref>Tegenwoordig zal men "hij" gebruiken als men naar een mannelijke excellentie verwijst, maar in het Frans is "elle" altijd correct.</ref>
 
In het laatste kwart van de 20e eeuw werd het "Excellentie" in Nederland vooral beperkt tot de aanhef of adressering van brieven. In april 2005 deed [[Staatssecretaris (Nederland)|staatssecretaris]] van Defensie [[Cees van der Knaap]] een poging deze aanspreekvorm voor bewindslieden in ere te herstellen. Zijn oproep vond geen weerklank. De term leeft in Nederland nog voort in de hiërarchisch ingestelde krijgsmacht.