Epicurisme: verschil tussen versies

Het '''epicurisme''' is een stroming in de [[KlassiekeAntieke filosofie|klassieke filosofie]]. Zij gaat terug op de lessen van de Griekse filosoof [[Epicurus]] ([[341 v.Chr.|341]] - [[270 v.Chr.]]). Aanhangers van deze stroming noemt men epicuristen.

Bij geen enkele andere filosofische school uit de oudheid is de invloed van de stichter zo groot geweest als bij het epicurisme. De leer van Epicurus werd men geacht te kennen en te verspreiden, zoals de Romeinse dichter [[Titus Lucretius Carus|Lucretius]] gedaan heeft. Diens leerdicht ''De Rerum Natura'', dat in zijn geheel is overgeleverd, mogen we dan ook gebruiken als bron voor onze kennis van Epicurus' opvattingen. We zien in dit gedicht ook hoe Epicurus als verlosser, als God vereerd wordt.

{{Zie ook|Voor de inhoud van deze leer, zie het lemmaartikel [[Epicurus]].}}

Metrodorus van Lampsacus (331 – -277 voor v.Chr.) was een aanhanger van Epicurus van wie fragmenten zijn overgeleverd.

Colotes van Lampsacus was een 3e-eeuwse leerling van Epicurus. Hij heeft een werk geschreven met als titel: ''Het is onmogelijk te leven op grond van de leer van de andere filosofen''. We kennen dit geschrift alleen indirect doordat [[Plutarchus]] er een verweerschrift tegen heeft geschreven (''Tegen Colotes'').

Schreef een leven van Epicurus. Leefde in de 2e eeuw voor v.Chr.

Philodemus van Gadara (±ca. 110 - 40 voor v.Chr.) was een andere aanhanger van Epicurus. Zijn naam wordt geassocieerd met een bibliotheek met papyrus-rollen met epicuristische teksten die in Herculanum is teruggevonden. De uitbraak van de Vesuvius in 79 na Chr. is er verantwoordelijk voor geweest dat deze teksten deels bewaard zijn gebleven. Ze zijn ontdekt in de jaren 1752-1754.

Lucretius is de Romeinse dichter uit de 1e eeuw voor v.Chr. die met zijn ''De Rerum Natura'' niet alleen een loflied op Epicurus heeft gezongen, maar ook zijn hele leer in dichtvorm uiteen heeft gezet. Dit gedicht is bewaard en is daarmee een belangrijke bron voor onze kennis van Epicurus' opvattingen.

Hiervan resten fragmenten.<ref>Foto's van de inscriptie te [http://www.anchist.mq.edu.au/272/Diogenes%20of%20Oenoanda.html Oenoanda]</ref> We weten verder niets van deze Diogenes, men mag slechts aannemen dat hij vermogend was. Tegen het einde van 19e eeuw hebben archeologen deze inscripties ontdekt. Sinds 2007 zijn Jürgen Hammerstädt en Martin Bachmann bezig alle inscripties te Oenoanda in kaart te brengen. Zij hebben daarbij nieuwe fragmenten ontdekt.<ref>''NRC Handelsblad'', 28 Nov.november 2009: ''Een verlaten dorp vol wijsheid'', door Theo Toebosch.</ref>

{{References|90%}}