Tsitsernakaberd: verschil tussen versies

De vorm van het monument is symbolisch gekozen. De 44 meter hoge spits symboliseert de opstanding van het [[Armeniërs|Armeense volk]]. De rechtopstaande gedenkstenen met in het midden een Armeens kruis refereren aan de [[West-Armenië|twaalf aan Turkije verloren Armeense provincies]]. Binnen de constructie op een diepte van 1,5 meter brandt een eeuwige vlam voor de 1,5 miljoen slachtoffers. De 100 meter langte gedenkmuur bevat namen van dorpen en steden waar Armeniërs vermoord zijn. Aan de achterzijde van deze muur zijn gedenkplaten bevestigd waarop personen worden geëerd, die zich in hebben gezet voor de slachtoffers van de genocide, tijdens en na de moord zoals Johannes Lepsius (tijdens de [[Massamoorden op Armeniërs (1894-1896)]]), [[Franz Werfel]], Armin Wegner, [[Henry Morgenthau]], [[Fridtjof Nansen]], [[Paus Benedictus XV]], Jakob Künzler en Bodil Biørn.

Het gebouw van twee verdiepingen is direct ingebouwd in de zijkant van een heuvel, zodat er geen afbreuk gedaan werd aan het monument. Het museum kijkt uit over de [[Ararat (berg)|Ararat]]vallei met de voor Armenië belangrijke berg Ararat. De eerste verdieping van het museum is ondergronds en huisvest de administratieve afdelingen van het instituut. Ook liggen hier de archieven en wetenschappelijke objecten, evenals een bibliotheek en een leeszaal. De tentoonstelling is op de tweede verdieping en is meer dan 1.000 vierkante meter groot. Behalve aan de genocide wordt ook aandacht gegeven aan de [[pogrom]]s die aan de genocide vooraf gingenvoorafgingen. De missie van het museum is 'het begrijpen van de Armeense genocide en een belangrijke stap in het voorkomen van soortgelijke toekomstige tragedies, in overeenstemming met het idee dat zij die het verleden vergeten, zijn gedoemd het te herhalen'.