Jugendstil: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 77.163.55.193 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Giannis Sokratidis |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
[[Bestand:Mucha-Moët & Chandon White Star-1899.jpg|{{largethumb}}|Moët & Chandon White Star van [[Alfons Mucha]]]]
'''Jugendstil''' of '''art nouveau''' is een kunststroming die tussen [[1890]] en [[1914]] op verschillende plaatsen in [[Europa (werelddeel)|Europa]] populair was, voornamelijk als reactie op het vorm vervagende [[impressionisme]]. De jugendstil manifesteerde zich vooral in gebruiksvoorwerpen ([[glaskunst]], [[Omslag|boeken]], [[plateel]], [[sieraad|sieraden]], [[meubel]]s etc.), de [[architectuur]] en de [[schilderkunst]]. De stroming kende een korte maar hevige bloeitijd,
==Benaming==
De aanduiding 'jugendstil' gaat terug op de naam van het weekblad ''[[Die Jugend]]'' dat vanaf januari [[1896]] in [[München]] verscheen. Voor verwante stromingen die elders in Europa tot bloei kwamen zijn ook andere termen in gebruik, waarvan er een, '''art nouveau''', evenals 'jugendstil' een overkoepelende term is geworden. Art nouveau blijft in het algemeen voorbehouden aan België en Frankrijk, terwijl jugendstil wordt gekoppeld aan Oostenrijk en Duitsland. In het Nederlands zijn beide aanduidingen in gebruik, waarbij de Franse aanduiding ''art nouveau'' ook in de vertaling ''nieuwe kunst'' wordt gebruikt voor de uitingsvormen van de stijl in Nederland zelf. Daarnaast wordt in spottende zin gesproken van slaolie-, spaghetti- of vermicellistijl. Benamingen voor andere lokale varianten zijn de Oostenrijkse ''[[Wiener Secession|Secession]]'', de Engelse ''modern style'' of ''Liberty style'', het Catalaanse ''[[Catalaans modernisme|modernisme]]'' en de Russische ''stil modern''.
Ondanks de opvallende regionale verschillen zijn er enkele kenmerken die deze stromingen verenigen: een optimistisch wereldbeeld en geloof in de toekomst, een voorliefde voor het gebruik van nieuwe, moderne technieken (in de architectuur bijvoorbeeld grote glasoppervlakken), een afkeer van symmetrie en een voorkeur voor ornamentiek, waarbij bloem- en vogelmotieven domineren.
Regel 46:
Volgens Morris was kalligrafie te beschouwen als ware kunst en zo propageerde hij het ook. Mensen die kalligrafeerden konden zich verder gaan ontplooien en zich kalligraaf noemen. Kalligrafie werd weer een gerespecteerde kunstvorm en kalligrafen werden weer als kunstenaars gezien.
Morris en zijn leerlingen hielden zich bezig met het kalligraferen en illustreren van boeken, met het ontwerpen van glas-in-loodramen, met het ontwerpen van behangmotieven, met houtsnijkunst en met het ontwerpen en borduren van wandtapijten.
De invloed van Morris was snel merkbaar in andere landen van Europa, en zelfs in de Verenigde Staten van Amerika
Morris ging helemaal terug naar de oorspronkelijke manier van kalligraferen. Kalligrafische letters mochten volgens zijn beginselen, alleen maar geschreven worden met de ganzenveer of met het penseel. De drukletters die de kalligrafische lettervormen (zoals de gotische letters) hadden vervangen, moesten van Morris verdwijnen. Hij stichtte ook de Kelmscott Press (1890) waar sierlijke vrouwengestalten en bogen van plantenstengels enz. bij boekillustraties veel gebruikt werden.
Een andere bekende, jong gestorven, Engelse kunstenaar was [[Aubrey Beardsley]] (1872-1898). Hij maakte affiches in een persoonlijke art nouveaustijl. Hij gebruikte veel ononderbroken, asymmetrische slingerlijnen en eenvoudige zwart-wit vlakken. Hij liet zich, net als andere jugendstil-/art nouveaukunstenaars inspireren door het Oosten, de Middeleeuwen, het Keltisch vlechtwerk, de achttiende eeuw en de ornamentiek in de renaissance. Hoewel er sprake was van een nieuwe stroming, waren er grote verschillen in de diverse landen.
| |||