Heraclitus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 229:
=== Moderne tijd ===
[[Bestand:Diels Herakleitos von Ephesos 01.png|thumb|De eerste uitgave van Diels' heraclitische fragmenten.]][[Romantiek (stroming)|Romantici]] zoals [[Friedrich Hölderlin]] en [[Johann Wolfgang von Goethe|Goethe]] lieten zich inspireren door Heraclitus' filosofie. Hölderlin verwees naar Heraclitus' notie van complementaire tegenstellingen in zijn ''Hyperion''. Goethe schreef twee heraclitische [[gedicht]]en. Hij leerde net als [[Friedrich Nietzsche]] de fragmenten kennen via de eerste integrale vertaling van de [[theoloog]] [[Friedrich Schleiermacher]], ''Herakleitos der dunkle'' uit 1807.<ref>Wheelwright 1959, p. 160.</ref> Die bevatte 73 fragmenten. Nietzsche nam op zijn beurt de aforistische en apodictische schrijfstijl van Heraclitus over, en zijn [[Zarathustra]]-figuur is een combinatie van de presocraat en hemzelf. Heraclitus' logica van alomvattende opposities die dynamisch en niet statisch waren, was van invloed op de [[dialectiek]] bij eerst [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel]],<ref>Zie Prier 1976, met name p. 61.</ref> en daarna [[Ferdinand
In 1903 publiceerde de Duitse [[classicus]] [[Hermann Diels]] Heraclitus' fragmenten samen met die van andere presocratische filosofen onder de titel ''Die Fragmente der Vorsokratiker''.<ref name="duitse versie" /> De publicatie was van belang voor het onderzoek, en vormt de basis voor diverse latere uitgaven van Heraclitus' fragmenten, zoals de Nederlandse vertalingen van [[Jaap Mansfeld]] (1979, heruitgegeven in 2006) en [[Paul Claes]] (2013).
|