Vergrijzing: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 52:
Het korten op pensioenen, belasting- en premieverhogingen, of verlenging van de arbeidsduur gelden als impopulaire maatregelen, die in sommige landen leiden tot sociale onrust. Hier komt bij dat financiële versoberingsmaatregelen leiden tot een vermindering van belastinginkomsten bij de overheid, waardoor dit zelfs averechts kan werken. Landen met pensioentekorten en een omslagstelsel, zoals Frankrijk en Italië, zien zich gedwongen de tekorten uit de algemene begroting te financieren. Dit zet de begroting onder druk. Iedere van deze maatregels is ingrijpend, en het gevaar bestaat dat uit angst voor electorale impopulariteit helemaal geen maatregelen worden genomen.
Het belastingstelsel wordt vaak ingezet om de vergrijzing te bestrijden. De meeste belastingstelsels bieden faciliteiten voor samenwoners, gehuwden en voor gezinnen en ouders met kinderen. Deze faciliteiten kunnen bestaan uit het tussen partners mogen verdelen van aftrekposten en heffingskortingen, ook als een partner geen belastbaar inkomen geniet (Nederland), extra vrijstellingen of belastingvrije bedragen (de meeste landen) of lagere tarieven voor samenwoners en gehuwden (Luxemburg). De Sovjet-Unie kende de belasting op kinderloosheid (налог на бездетность, ''nalog na bezdetnost''): kinderloze mannen tussen de 20 en 50 en kinderloze vrouwen tussen de 20 en 45 moesten 6% extra inkomstenbelasting betalen. Het gelag hiervan wordt echter betaald door alleenstaanden, die zich beklagen gediscrimineerd te worden.<ref>M. ten Broeke, Reformatorisch Dagblad, 'Alleenverdiener betaalt straks tot wel vijf keer meer belasting', 17 september 2015, http://www.rd.nl/vandaag/politiek/alleenverdiener-betaalt-straks-tot-wel-vijf-keer-meer-belasting-1.496078</ref> Anno 2016 heeft echter nog geen rechter deze wetgeving in als zodanig beoordeeld, maar met de groei van het aantal alleenstaanden is het wel mogelijk dat in de toekomst de politieke basis onder deze pro-gezin belastingwetgeving wegerodeert.
Andere landen, met name de kleinere belastingparadijzen als [[Singapore]] en [[Luxemburg (land)|Luxemburg]], proberen met belastingfaciliteiten, subsidies (bijvoorbeeld een hoge [[kinderbijslag]]), en voorzieningen voor kinderen gezinnen met (jonge) kinderen aan te trekken en het krijgen van kinderen aan te moedigen, om zo het probleem enigszins op te kunnen vangen. ▼
▲
Andere landen proberen hun tekorten op te vangen door immigratie te bevorderen. Dit biedt slechts tijdelijk soelaas, omdat het geboortecijfer bij immigranten zich vrij snel aanpast aan de lokale bevolking, en de immigranten dus eveneens vergrijzen. Dit fenomeen is herkenbaar bij Turkse immigranten in Nederland, wier geboortecijfers anno 2013 vrijwel gelijk is aan dat van autochtone Nederlanders.
| |||