Hij begon zijn theatercarrière met [[satire|satirische]] revues voor kleine cabarets en vormde vervolgens met zijn vrouw [[Franca Rame]] de theatergroep Nuova Scena, die aanvankelijk onder auspiciën van de Italiaanse [[communisme|communistische partij]] opereerde. Ze voerden hun stukken op in een alledaagse arbeidersomgeving, zoals fabrieksloodsen, fabriekshallen, arbeidershuizen en vrouwenhuizen. Steeds deden ze dit voor het oog van duizenden arbeiders en mensen die onderaan de sociale ladder verkeerden. Hij nam het voor hen op, bemoedigde hen en liet hen via het theater de werkelijkheid beter begrijpen. Daarbij baseerde hij zich op de aloude [[commedia dell'arte]], het geïmproviseerde theater dat eveneens naast komisch vermaak en potsenmakerij ook en vooral afrekende met de heersende klassen, de regenten en hoogwaardigheidsbekleders.
In [[Nederland]] was hij zeer succesvol als [[toneelregisseur|regisseur]] van [[Gioacchino Rossini|Rossini's]] ''[[Il barbiere di Siviglia]]'' bij [[De Nationale Opera|De Nederlandse Opera]]. Deze enscenering uit het seizoen 1986-1987 ging driemaal in [[reprise]], het laatst in 2000.
