Jan Standonck: verschil tussen versies

Hij volgde humaniora onderwijs in Gouda en studeerde aan de [[Universiteit Leuven (1425-1797)|Leuvense universiteit]] vanaf 1459. Hij studeerde af in de Artes en trok naar de universiteit van Parijs voor theologiestudies. In 1480 werd hij professor theologie aan de Sorbonne en in 1483 doctor in de theologie. Zijn carriere ging verder en hij werd rector van de Sorbonne in 1486 en prefect van de College de Montaigu. Hij richtte er de congregatie van Montaigu op, dewelke na zijn dood zou verdwijnen.▼

In 1493 werd hij kannunik van de kathedraal van Beauvais.▼

Hij vergat nooit zijn bescheiden afkomst en was de stuwende kracht bij het oprichten van colleges waardoor arme studenten humaniora konden volgen alsook aan de universiteit theologie en filosofie konden studeren. Jan Standonck vond hierbij steun van rijke mecenassen. Zo verschenen er colleges met zijn naam in Parijs, [[Pedagogie Het Varken|Leuven]], Mechelen, Kamerijk en Valenciennes. Deze colleges werden onderworpen aan de regels van de congregatie van Montaigu, zonder zelf kloosters te zijn. Niettemin promootte Standonck bijzonder studenten die kozen voor een klerikale carrière.▼

Van 1498 tot 1500 leefde hij in ballingschap in [[Kamerijk en het Kamerijkse|Kamerijk]], wat toen behoorde tot het [[Rooms-Duitse Rijk]] en dus buiten het Franse koninkrijk. Jan Standonck was immers niet meer welkom in Parijs. De Franse koning [[Lodewijk XII]] kon de kritiek niet slikken van de vrome Standonck op zijn huwelijkspolitiek. De vrome Franse koningin [[Johanna van Valois (1464-1505)|Johanna van Valois]] werd er verstoten door Lodewijk XII. De Borgiapaus [[Alexander VI]] annuleerde formeel dit huwelijk. In de 20ste eeuw werd Johanna van Valois heilig verklaard; de vrome Jan Standonck zou het niet beter gewenst hebben.▼