Thomas Dewey: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Aanvullingen op basis van de biografie van Dewey door R.N. Smith. |
Meer over de presidentsverkiezingen van 1948. |
||
Regel 40:
In [[1944]] was Dewey Republikeins kandidaat bij de presidentsverkiezingen, die hij ruim verloor van de zittende en immens populaire [[Franklin Delano Roosevelt|Franklin D. Roosevelt]].
In 1948 was hij opnieuw kandidaat en het had er alle schijn van dat hij de verkiezingen zou winnen; alle opiniepeilingen gaven hem een comfortabele voorsprong op zijn rivaal, de zittende president [[Harry S. Truman]]. Dewey en zijn adviseurs waren van mening dat er maar één ding nodig was om de voorsprong niet te verspelen: geen fouten maken. Dus vermeed Dewey in zijn toespraken zorgvuldig elke controverse. Hij nam zijn toevlucht tot [[Cliché (stijlfiguur)|platitudes]]. ''The Louisville Courier-Journal'' vatte zijn toespraken als volgt samen: "Agriculture is important. Our rivers are full of fish. You cannot have freedom without liberty. Our future lies ahead."<ref>Gary A. Donaldson, ''Truman defeats Dewey'', The University Press of Kentucky, Lexington (Kentucky), 1999, blz. 173. Dit boek wordt o.a. aangehaald in [[Maarten van Rossem]], ‘De Amerikaanse verkiezingen. Een schande voor de democratie’, in: ''Maarten!'' van de makers van ''Historisch Nieuwsblad'', Zomer 2008, 20-27, blz. 23.</ref>
In 1948 was hij opnieuw kandidaat en het had er alle schijn van dat hij de verkiezingen zou winnen, (sommige kranten, waaronder de ''[[Chicago Tribune]]'', hadden in hun edities reeds zijn vermeende overwinning op de voorpagina gezet) maar nadat de stemmen waren geteld bleek zijn Democratische rivaal [[Harry S. Truman]] de race om het [[Witte Huis (Washington D.C.)|Witte Huis]] te hebben gewonnen.▼
Truman daarentegen voerde een agressieve campagne, waarin hij vooral het [[Amerikaans Congres|Amerikaanse Congres]] aanviel, dat in beide kamers een Republikeinse meerderheid had, die regelmatig zijn plannen blokkeerde. Voortdurend fulmineerde hij tegen het ‘Do Nothing Congress’. Ook viel hij regelmatig zijn tegenstander aan, terwijl Dewey dat juist zorgvuldig probeerde te vermijden.
▲
In [[1952]] steunde hij de kandidatuur van [[Dwight D. Eisenhower]]. Eisenhower liet zich maar moeilijk overhalen om zich kandidaat te stellen; Dewey was een van degenen die hem over de streep trokken. Daarna speelde hij een essentiële rol bij het overtuigen van de Republikeinse conventie om voor Eisenhower te kiezen en niet voor [[Robert Taft]]. Dewey was ook degene die [[Richard Nixon]] voorstelde als [[vicepresident]].▼
▲In [[1952]] steunde
Hoewel hij steeds weigerde een officiële adviseursfunctie te aanvaarden, diende hij de presidenten Eisenhower, [[Lyndon B. Johnson]] en Richard Nixon af en toe van advies. Hij maakte Johnson tijdens de verkiezingscampagne van 1964 attent op [[Hubert Humphrey]] (die overigens een persoonlijke vriend van Dewey was) als geschikte kandidaat voor het vicepresidentschap.
| |||