Thomas Dewey: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k [[ |
Aanvullingen op basis van de biografie van Dewey door R.N. Smith. |
||
Regel 27:
'''Thomas Edmund Dewey''' ([[Owosso]] ([[Michigan]]), [[24 maart]] [[1902]] - [[Bal Harbour]] ([[Florida (staat)|Florida]]), [[16 maart]] [[1971]]) was een [[Verenigde Staten|Amerikaans]] politicus voor de [[Republikeinse Partij (Verenigde Staten)|Republikeinse Partij]].
==Levensloop==
===Vroege carrière===
Dewey werd geboren in Owosso in Michigan. Hij studeerde rechten aan de [[Columbia-universiteit|Columbia University]] in [[New York (stad)|New York]], waar hij na zijn afstuderen ook ging werken als advocaat. In [[1933]] werd hij benoemd tot [[Officier van justitie]] eveneens in New York. In die functie bond hij vooral de strijd aan met de [[Amerikaanse maffia|maffia]] en andere gangsters. Onder hen leefde zelfs een, niet gerealiseerd, plan om Dewey te vermoorden.
===Gouverneur===
In 1942 werd hij gekozen tot [[Lijst van gouverneurs van New York|gouverneur]] van de staat [[New York (staat)|New York]]. In [[1944]] was hij kandidaat bij de presidentsverkiezingen, die hij ruim verloor van de zittende en immens populaire [[Franklin Delano Roosevelt|Franklin D. Roosevelt]].▼
In 1942 werd Dewey gekozen tot [[Lijst van gouverneurs van New York|gouverneur]] van de staat [[New York (staat)|New York]]. Hij werd twee maal herkozen, in 1946 en 1950.
Toen hij in 1954 vertrok, trad hij toe tot de advocatenfirma Ballantine, Bushby, Palmer & Wood. De naam werd Dewey, Ballantine, Bushby, Palmer & Wood (in 1990, lang na de dood van Dewey, ingekort tot Dewey Ballantine).
===Presidentskandidaat===
▲
In 1948 was hij opnieuw kandidaat en het had er alle schijn van dat hij de verkiezingen zou winnen, (sommige kranten, waaronder de ''[[Chicago Tribune]]'', hadden in hun edities reeds zijn vermeende overwinning op de voorpagina gezet) maar nadat de stemmen waren geteld bleek zijn Democratische rivaal [[Harry S. Truman]] de race om het [[Witte Huis (Washington D.C.)|Witte Huis]] te hebben gewonnen.
Dewey had een talent voor [[Cliché (stijlfiguur)|platitudes]]. Zijn toespraken zijn
In [[1952]] steunde hij de kandidatuur van [[Dwight D. Eisenhower]]. Eisenhower liet zich maar moeilijk overhalen om zich kandidaat te stellen; Dewey was een van degenen die hem over de streep trokken. Daarna speelde hij een essentiële rol bij het overtuigen van de Republikeinse conventie om voor Eisenhower te kiezen en niet voor [[Robert Taft]]. Dewey was ook degene die [[Richard Nixon]] voorstelde als [[vicepresident]].
Hoewel hij steeds weigerde een officiële adviseursfunctie te aanvaarden, diende hij de presidenten Eisenhower, [[Lyndon B. Johnson]] en Richard Nixon af en toe van advies. Hij maakte Johnson tijdens de verkiezingscampagne van 1964 attent op [[Hubert Humphrey]] (die overigens een persoonlijke vriend van Dewey was) als geschikte kandidaat voor het vicepresidentschap.
{{Appendix
* Richard Norton Smith, ''Thomas E. Dewey and His Times'', Simon & Schuster, New York, 1984.
{{References}}
}}
{{Commonscat|Thomas E. Dewey}}
|