Oostkolonisatie: verschil tussen versies

Eind 18de eeuw volgde nieuwe stromen kolonisten uit [[Keurvorstendom Saksen (1547-1806)|Saksen]] en [[Silezië]] die tot ver in Polen huisindustrieën vestigden op basis van textielverwerking, een bedrijfstak die hier en daar uitgroeide tot een moderne fabrieksindustrie, zoals met name in en rond [[Łódź (stad)|Lodz]] (het ‘Poolse Manchester’). In dezelfde periode kwam zuidelijker ook een stroom boerenkolonisten naar het oosten op gang, nu uit de zuidwestelijke Duitse landen. De [[Habsburgers|Habsburgse]] keizers, de Russische tsaren en ook de regionale kerkelijke en adellijke grootgrondbezitters nodigden deze verarmde, landloze boeren en arbeiders uit naar ontvolkte grensgebieden die rond 1700 op de Turken waren veroverd. Deze kolonisten kregen land en ruime vrijheden en voorrechten waartegenover zij zich in de Habsburgse grensgebieden met het Turkse Rijk (onder andere [[Vojvodina]], [[Banaat]]) verplichtten tot een permamente beschikbaarheid voor de militaire dienst met het oog op de dreiging van de legers van de Sultans. De kolonisten in het Habsburgse Rijk werden naar hun herkomstgebied [[Zwaben (streek)|Zwaben]] genoemd. Voor die in het zuiden van Rusland (de Oekraïne) zie ook [[Ruslandduitsers]].<ref>Bron: [[:de:Ostsiedlung|Ostsiedlung]] op de Duitstalige Wikipedia </ref>