Harold Wilson: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Commonscat |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 13:
'''Harold Wilson''', Baron Wilson of Rievaulx ([[Cowlersley]] bij [[Huddersfield]] ([[Yorkshire]]), [[11 maart]] [[1916]] - [[Londen]], [[24 mei]] [[1995]]) was een [[Verenigd Koninkrijk|Brits]] [[politicus]] voor de [[Labour Party (Verenigd Koninkrijk)|Labour]] Party.
==Levensloop==
Wilson speelde een rol in de Britse politiek na de Tweede Wereldoorlog. In de Labourregering van [[Clement Attlee]] bekleedde hij al onderstaatssecretariaten. In 1951 trad hij af als lid van het kabinet uit protest tegen de hoge defensiebegroting.<ref>Die was zo hoog vanwege de [[Koreaoorlog]].</ref> In de jaren vijftig leidde Wilson de linkervleugel van Labour. Van 1961 tot 1962 was hij landelijk voorzitter van de partij. Toen partijleider [[Hugh Gaitskell]] in januari 1963 plotseling overleed, volgde Wilson hem op.▼
Wilson werd beroepshalve academicus. In 1940 huwde hij met Mary Baldwin en kreeg met haar twee kinderen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij actief in de burgerdienst en van 1943 tot 1944 was hij directeur economie en statistiek op het ministerie van Energie.
▲
Op 16 oktober 1964 won [[Labour Party (Verenigd Koninkrijk)|Labour]] de verkiezingen in [[Groot-Brittannië]]. Wilson werd [[Premier (regeringsleider)|premier]]. Onder zijn kabinet werd de doodstraf afgeschaft en werden homoseksualiteit en abortus gelegaliseerd. Maar ook zette de neergang van het Verenigd Koninkrijk door. Frankrijk weigerde te onderhandelen over een Brits lidmaatschap van de [[Europese Gemeenschappen]]. Het [[pond sterling]] moest worden [[devaluatie|gedevalueerd]] met 15%. In 1969 zag de Britse regering zich gedwongen om troepen te sturen naar [[Ulster]], waar hevige ongeregeldheden waren uitgebroken tussen rooms-katholieken en protestanten.
In juni 1970 werd Wilson bij verkiezingen weggestemd ten gunste van de conservatief [[Edward Heath]], die toen premier werd. Wilson keerde terug naar de positie van oppositieleider. Op 4 maart 1974 werd hij opnieuw premier, om zich twee jaar later,
De toenmalige minister van Binnenlandse Zaken [[James Callaghan]] werd op 5 april 1976 tot zijn opvolger benoemd en werd premier. Wilson bleef nog tot 1983 lid van het Britse [[parlement]].
{{Commonscat|Harold Wilson}}
| |||