Pierre Bourdieu: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Werk: redundante toevoeging over 'vertaling' geschrapt + nuancering + grammaticale correctie |
→Veld, kapitaal en habitus: verduidelijkende toevoeging |
||
Regel 52:
Volgens Bourdieu worden de handelingen van individuen niet volledig bepaald door zoiets abstracts als ‘de maatschappij’, noch bestaat de maatschappij volledig uit de optelsom van de handelingen van individuen, maar is er eerder sprake van een wisselwerking. Om deze kloof tussen [[Claude Lévi-Strauss|Lévi-Strauss]] en [[Sartre]] te overbruggen ontwikkelde hij het begrip [[Veld (sociologie)|veld]] (champ). De samenleving bestaat uit verschillende, elkaar overlappende, velden, zoals de [[politiek]], de [[wetenschap]] en de [[kunst]]. Binnen deze velden is een voortdurende (deels onbewuste) machtsstrijd gaande tussen de medespelers om de schaarse middelen die binnen dat veld op het spel staan. Binnen elk veld gelden specifieke (weer: deels onbewuste) spelregels waar de deelnemers zich aan moeten houden.
Om in een veld macht en invloed te verwerven hebben mensen kapitaal nodig. Het gaat dan niet alleen om [[Kapitaal (economie)|economisch kapitaal]], zoals geld en onroerend goed, maar ook om [[cultureel kapitaal]] (kennis, vaardigheden, opleiding) en om [[sociaal kapitaal]] (relaties, netwerken). Deze driedeling is geïnspireerd door de theorie van [[Max Weber (socioloog)|Weber]]. Later heeft Bourdieu hier nog andere vormen van kapitaal aan toegevoegd, zoals [[Symbolisch kapitaal|symbolisch kapitaal]] (grofweg: sociale erkenning) en [[linguïstisch kapitaal]] (beheersing van de taal van de dominante cultuur).
In elk veld ontwikkelen mensen onbewust een bepaalde [[habitus (mens)|habitus]], een duurzame manier van waarnemen, denken en handelen, waarmee mensen zich in het veld kunnen handhaven en verder kunnen komen. Mensen die zich al lang in een veld bevinden, bijvoorbeeld sinds hun geboorte, hebben zo een voorsprong op nieuwkomers, omdat de habitus bij hen volledig geïnternaliseerd is. De habitus is dus door het samenspel van individuen gevormd, om vervolgens structurele vormen aan te nemen die hun handelen verder beïnvloedt: ziehier de sleutel tussen individu en maatschappij, tussen micro en macro.
| |||