Vrede van Lausanne (1923): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 8:
De Vrede van Lausanne legde zowel in het westen als in het zuidoosten de grenzen van Turkije vast. Turkije herkreeg [[Oost-Thracië]] en [[İzmir]] en omgeving, gebieden die in het Sèvres-verdrag aan Griekenland waren toegewezen en in de Grieks-Turkse Oorlog op dat land waren veroverd. [[Cyprus]] kwam aan de Britten en de [[Dodekanesos]] aan de Italianen, die de respectievelijke eilanden al langere tijd bezet hadden. In het zuidoosten werd de thans nog geldende Turkse grens met het destijds Franse [[Syrië]] vastgelegd. De status van [[Mosoel]] (nu in Irak) was in het verdrag niet opgenomen.
De Vrede van Lausanne bezegelde het einde van de Griekse aanwezigheid in de stad [[İzmir]] (Smyrna) en de rest van de [[Ionië|Ionische]] kust en [[Klein-Azië]]. In ruil haalden de [[Turken]] hun volksgenoten weg uit de stad [[Thessaloniki (stad)|Saloniki]] en het in 1913 door Griekenland bevrijde Macedonië. Dit betrof slechts enkelen aangezien de [[Turken]] en de [[Grieken]] al onder een vroegere overeenkomst, de [[Conventie Betreffende de Uitwisseling van de Griekse en Turkse Populatie]], getekend door Griekenland en Turkije, een regeling hadden getroffen. Slechts de Griekse bevolking van Istanboel, die ten oosten van de stad Trabzon (Islamitische [[Pontische Grieken]]) en die van de Egeïsche eilanden Imbros en Tenedos, naar schatting 270.000 mensen, werd van de repatriëring gevrijwaard. Hetzelfde gold voor de islamitische bevolking van het door Griekenland bevrijde (westelijke) deel van Thracië, ongeveer 86.000 mensen.
== Externe link ==
| |||