Egoïsme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Invulling parameters sjabloon |
||
Regel 1:
'''Egoïsme''' (uit het [[Latijn|Lat.]]: ''ego'' = ik), ook wel '''ikzucht''' of '''zelfzucht''' genoemd, is een [[Gedrag|menselijke eigenschap]] waarbij iemand streeft naar eigen voordeel en geluk met verwaarlozing van de belangen en het geluk van anderen.
Egoïsme mag niet verward worden met [[egocentrisme|egocentriciteit]], dat de neiging aanduidt om alles op zichzelf te betrekken.
Regel 5:
Volgens verschillende [[sofistiek|sofisten]], de [[cynisme (filosofie)|cynici]] en Cyrenaeici, en ook [[Epicurus]] en zijn school, is het egoïsme de grondslag van alle streving. [[Augustinus van Hippo|Augustinus]] beschouwde het egoïsme als het grondbeginsel van de aardse staat. Volgens [[Immanuel Kant|Kant]] daarentegen is het egoïsme het alle echte moraliteit ondermijnende ‘Radikal-Böse’ in de mens.
Er zijn twee soorten egoïsme.{{
* ''Egoïsme in morele zin''
*: Dit is egoïsme waarbij een persoon meer aan zijn eigen bevrediging denkt dan aan de bevrediging van anderen. Dit wordt algemeen als een negatieve eigenschap beschouwd.
Regel 12:
== Oorzaken ==
Er zijn verschillende oorzaken waardoor iemand buitensporig egoïstisch in morele zin kan zijn.{{
* De persoon heeft in zijn jeugd ''te veel'' aandacht gehad en denkt dus dat hij/zij alles kan en mag. Daardoor is de persoon zich niet erg bewust van het feit dat anderen misschien ook wel gebruik van iets zouden maken. Het doet hem/haar niets als hij hierop wordt gewezen.
* De persoon heeft in zijn/haar jeugd ''te weinig'' aandacht gehad. Hierdoor schreeuwt de persoon meer om aandacht en wil bovendien zo weinig mogelijk delen.
| |||