Luftwaffe (Wehrmacht): verschil tussen versies

Tijdens de Eerste Wereldoorlog beschikte Duitsland over de ''[[Luftstreitkräfte|Kaiserliche Luftstreitkräfte]]'' (keizerlijke luchtstrijdkrachten). Deze luchtmacht bestond uit ongeveer 3000 vliegtuigen, waarvan de meeste dubbeldekkers waren die gebruikt werden voor verkenning. De vliegtuigen vlogen boven het front en lokaliseerden daar de bewegingen van vijandige troepen. Slechts heel sporadisch werden meerpersoons dubbeldekkers gebruikt voor bombardementen. Na de Eerste Wereldoorlog werd het Duitsland echter verboden nog een luchtmacht te hebben. Veel Duitse gevechtspiloten raakten hierdoor werkloos. Een van hen was [[Hermann Göring]]. Göring, waseen zelfsuccesvolle tijdensWO deI-piloot, oorlogwerd eentoen vanHitler aan de succesvolstemacht pilotenkwam de baas over de geweestop mette 40bouwen overwinningenluchtmacht.

Toen Hitler in 1933 aan de macht kwam was al een begin gemaakt met de nieuwe luchtmachtLuftwaffe. In het grootste geheim had Duitsland op de Russische vliegbasis [[Lipetsk]] piloten opgeleid. Hitler gaf Göring onbeperkte vrijheid en een gigantischgroot budget om de nieuwe Luftwaffe op te bouwen. Omdat de Duitsers volgens het verdrag van Versailles geen luchtmacht mochten hebben, moest het buitenland de indruk krijgen dat het om een nieuwe luchtvaartmaatschappij ging. Daarom gebruikte Göring veel vliegtuigen die ook bij luchtvaartmaatschappijen in gebruik waren. Als militair transportvliegtuig werd de [[Junkers Ju 52/3m]] gebruikt, een vliegtuig dat voorheen vooral bekendstond als lijntoestel. Als bommenwerper gebruikte men de [[Heinkel He 111]] en de [[Focke-Wulf Fw 200]] ("Condor"), vliegtuigen die oorspronkelijk als vrachttoestel waren ontworpen.