Paus Johannes VIII: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Zwakste ooit ? Geen bron bij legende. |
||
Regel 10:
| opvolger = [[Paus Marinus I|Marinus I]]
}}
'''Johannes VIII''' ([[Rome (stad)|Rome]], ? - aldaar, [[16 december]] [[882]]) was [[paus]] van [[13 december]] [[872]] tot zijn dood tien jaar later.
Hij was vanaf [[852]] [[aartsdiaken]] te Rome en had grote invloed, onder andere tijdens het pontificaat van [[Paus Nicolaas I|Nicolaas I]]. Op 14 dececember 872 volgde hij [[paus Adrianus II|Adrianus II]] op.
Johannes VIII kreeg te maken met een enorm verzwakt [[Europa (werelddeel)|Europa]]. Aan alle kanten bedreigden [[barbaar|barbaren]] de Europese grenzen en ook die van het [[christendom]]. In het noorden en westen verschenen de schepen van de [[Vikingen]] en in het zuiden en oosten bedreigden de [[moslim|moslims]] de grenzen van het christendom. Na de stabiele situatie onder de regering van [[Karel de Grote]] († 814) en nog enkele jaren daarna, onder zijn zoons en kleinzoons, kwam rond het einde van de [[9e eeuw]] een einde aan de erfenis van Karel de Grote.
Zijn pontificaat werd gekenmerkt door de verhouding tot de [[Karolingen|Karolingers]] en tot [[Photius I|Photius]]; beide kwesties hangen samen met de dreiging van de [[islam]]. Hij steunde daarom [[Karel de Kale]] (keizerkroning [[875]]), die echter tegen de [[Hertogdom Spoleto|hertogen van Spoleto]] niet opgewassen bleek (veroordeling van de adellijke oppositie en van Formosus, 876). Na de dood van de keizer ([[877]]) moest de paus uitwijken naar Frankrijk ([[Synode van Troyes]], [[878]]). Ten slotte gaf hij zijn steun aan [[Karel de Dikke]] (keizerkroning [[881]]), die echter weinig hulp bood tegen de [[Saracenen]], die zich langs de Garigliano vestigden.
In het schisma rond de [[patriarch van Constantinopel]] stuurde hij op vrede aan: hij stemde in met een nieuwe [[synode]] te Constantinopel (879–880). Daar wist hij dankzij zijn genuanceerd standpunt een verzoening te bewerken, die hij ook daarna handhaafde, ondanks zijn legaat [[Paus Marinus I|Marinus]] (die hem opvolgde). De missionering van [[Methodius]] steunde hij met kracht: de eigen Slavische liturgie keurde hij in [[880]] goed.
Hij werd uiteindelijk, waarschijnlijk door politieke tegenstanders uit Italië, ver[[moord]].
{{Navigatie pausen}}
| |||