Arabisch-Palestijnse opstand: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Taal; hoofdletters; |
k Link naar doorverwijspagina Jaffa gewijzigd in Jaffa (stad); gewijzigd in Jaffa (stad) met DisamAssist. |
||
Regel 9:
# Instelling van een ''representatieve regering''
Een maand na het begin van de opstand riep het Hoge Comité op tot een algemene staking, demonstraties in heel het land, het niet-betalen van belastingen en een economische boycot van de Joden. In [[Jeruzalem]] was de grootste demonstratie: 2000 deelnemers binnen de muren van de Oude Stad. De demonstraties werd gewelddadig toen drie weken erna de Britse politie het vuur opende op demonstranten in [[Jaffa (stad)|Jaffa]]. <ref> A History of Modern Palestine, Ilan Pappé, Cambridge University Press,2004/06, blz. 105 </ref>. Er werden bomaanslagen gepleegd op de oliepijpleiding van [[Kirkoek (plaats)|Kirkoek]] naar [[Haifa]] en op spoorlijnen en treinen. Ook werden Joodse nederzettingen en Joods-Palestijnse burgers aangevallen.
De staking eindigde in oktober 1936. De Britten riepen de [[Commissie-Peel]] in het leven, die de oorzaken van de opstand moest onderzoeken en met aanbevelingen moest komen. In juli [[1937]] kwam [[William Robert Wellesley Peel]] met het voorstel om Palestina te verdelen: een klein joods gedeelte en een deel dat bij [[Transjordanië]] getrokken zou moeten worden. Een voorstel dat door de Britse regering werd afgewezen. In de herfst van 1937 laaide het geweld weer op na de moord op de Britse bestuurder van [[Nazareth]], Andrews.
Regel 33:
Hagana-eenheden werden gekoppeld aan Britse eenheden: zo leerden zij strafexpedities uit te voeren. Ook gaf les in [[bayonet]]gebruik.<ref> The ethnic cleansing of Palestine, Oneworld, Oxford, 2006, blz.16 </ref> Toen Wingate zich openlijk ging uitlaten over de noodzaak van een Joodse staat riep de Britse regering hem terug.
De ondergrondse Joodse paramilitaire organisaties [[Irgun]] en [[Lechi]] kozen voor een tactiek van [[Terrorisme|terreur]] en vergelding: zij pleegden aanslagen op een Arabische bus en op de markt van [[Haifa]], in [[Jaffa (stad)|Jaffa]] en [[Jeruzalem]].
De Arabieren legden contacten met [[nazi-Duitsland]] voor ondersteuning van hun opstand. De chef van de Duitse [[Abwehr]], [[Wilhelm Canaris]], ontving op 18 juni 1939 een brief van Al-Hoesseini waarin hij de Duitsers bedankte voor de financiële ondersteuning, zonder welke hij de opstand niet zo lang had kunnen volhouden.
| |||