Christenvervolgingen: verschil tussen versies

Het was keizer [[Decius]] die een systematische aanval ontwierp op de christenen. Bij keizerlijk edict eiste hij van iedere onderdaan publieke erkenning van de [[staatsgodsdienst]] en alle onderdanen werden verplicht aan de staatsgoden te offeren. Zij kregen dan een attest, waarvan enkele op [[papyrus|Egyptische papyri]] zijn bewaard. Weigeraars werden [[foltering|gefolterd]]. [[Valerianus I|Valerianus]] herhaalde deze vervolging in [[257]] en [[258]].

 

[[Diocletianus]] ontketende in [[303]] de sterkste en bloedigste christenvervolging omdat de christenen nog steeds niet wilden offeren aan de staatsgoden. In het westen hebben deze vervolgingen geduurd tot [[306]] en in het oosten tot [[311]]. Ze werden door [[Galerius]] gestimuleerd maar door [[Constantius I Chlorus|Constantius Chlorus]] tegengewerkt.