Versie van 28 aug 2016 15:11 bewerken Tfa1964 (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 36.467 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 28 aug 2016 15:15 bewerken ongedaan maken Tfa1964 (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 36.467 bewerkingen →‎Romeinse Rijk Nieuwere bewerking →
Regel 7: Tot [[250]] hingen de vervolgingen meer samen met plaatselijke gevoeligheden dan met het algemeen beleid van het Romeinse Rijk. In de [[Gallië]] kwam het onder keizer [[Marcus Aurelius]] in [[177]] tot de felste christenvervolging van de 2e eeuw. Hierbij werd ook de eerste [[aartsbisdom Lyon\|bisschop van Lyon]], [[Photinus van Lyon\|Pothinos]], gedood. Het was keizer [[Decius]] die een systematische aanval ontwierp op de christenen. ~~door~~Bij keizerlijk edict eiste hij van iedere onderdaan publieke erkenning van de [[staatsgodsdienst]] en alle onderdanen werden verplicht aan de staatsgoden te ~~eisen~~offeren. Zij kregen dan een attest, waarvan enkele op [[papyrus\|Egyptische papyri]] zijn bewaard. Weigeraars werden [[foltering\|gefolterd]]. [[Valerianus I\|Valerianus]] herhaalde deze vervolging in [[257]] en [[258]]. [[Diocletianus]] ontketende in [[303]] de sterkste en bloedigste christenvervolging omdat de christenen nog steeds niet wilden offeren aan de staatsgoden. In het westen hebben deze vervolgingen geduurd tot [[306]] en in het oosten tot [[311]]. Ze werden door [[Galerius]] gestimuleerd maar door [[Constantius I Chlorus\|Constantius Chlorus]] tegengewerkt.

Christenvervolgingen: verschil tussen versies