Christenvervolgingen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Perzische rijk |
|||
Regel 10:
[[Diocletianus]] ontketende in [[303]] de sterkste christenvervolging omdat de christenen nog steeds niet wilden offeren aan de staatsgoden. Daar zou pas een eind aan komen met het [[Edict van Milaan]] van [[313]], waarmee [[Constantijn de Grote]] [[godsdienstvrijheid]] proclameerde. Het luidde een periode in van samenwerking tussen het christendom en het Romeinse Rijk. Deze is nog korte tijd verstoord geraakt onder [[Julianus de Afvallige]] (361-363), maar geleidelijk aan ontwikkelde die samenwerking en verdraagzaamheid ten opzichte van de christenen tot voorkeur van het Rijk voor het christendom.
===Perzische Rijk===
In het [[Perzische rijk]] had onder de [[Sassaniden]] een nationale opleving plaats en werd het [[mazdeïsme]] staatsgodsdienst onder een hiërarchie van priesters, wat herhaaldelijk christenvervolgingen veroorzaakte.
Onder [[Bahram V]] ([[420]]–[[438]]) vond weer een christenvervolging plaats.
===Korea===
| |||