Christenvervolgingen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
De christenvervolgingen hebben in de eerste drie eeuwen van het christendom de leefwereld en de gedachtenwereld van de christenen bijzonder sterk beïnvloed.
 
Tot [[250]] hingen de vervolgingen meer samen met plaatselijke gevoeligheden dan met het algemeen beleid van het Romeinse Rijk. In de [[Gallië|provincie Gallia]] kwam het onder keizer [[Marcus Aurelius]] in [[177]] tot de felste christenvervolging van de 2e eeuw. Hierbij werd ook de eerste [[aartsbisdom Lyon|bisschop van Lyon]], [[Photinus van Lyon|Pothinos]], gedood.
 
Het was keizer [[Decius]] die een systematische aanval ontwierp op de christenen door van iedere onderdaan publieke erkenning van de staatsgodsdienst te eisen. [[Valerianus I|Valerianus]] herhaalde deze vervolging in [[257]] en [[258]].
Regel 17:
[[Bestand:Religiousfreedom.png|thumb|500px|Toestand van de godsdienstvrijheid per land, gebaseerd op het rapport ''Global Restrictions on Religion'', The Pew Forum on Religion & Public Life, december 2009<ref>[http://pewforum.org/Government/Global-Restrictions-on-Religion.aspx ''Global Restrictions on Religion''], The Pew Forum on Religion & Public Life, december 2009</ref> (lichtgeel: weinig restricties - rood: zeer veel restricties)]]
Verschillende organisaties zoals [[Open Doors]], [[Stichting Hulp Vervolgde Christenen]] (HVC), [[Stichting De Ondergrondse Kerk]] (SDOK), [[Kerk in Nood]], [[Forum 18]], [[Amnesty International]], [[Human Rights Watch]] en de [[US State Department]] (Amerikaans ministerie van Buitenlandse Zaken), houden gegevens bij over het gebrek aan [[godsdienstvrijheid]] in sommige landen en soms ook uitingen van christenvervolging in het bijzonder. Vaak worden christenen in deze landen om dezelfde redenen als in de oudheid vervolgd: de staat die geen godsdienstvrijheid of geloofsverkondiging toelaat of christenen die een dictatoriaal regime niet aanvaarden. Ook kan er sprake zijn van onderdrukking door medeburgers, waartegen de overheid niet kan of wil optreden.
 
==Wetenswaardigheid==
*Een [[passio]] (meerv.: passiones) is de benaming voor een door christenen opgesteld verslag van de arrestatie, het proces en de terechtstelling van christelijke martelaren tijdens de christenvervolgingen van de eerste eeuwen.
*De Poolse schrijver [[Henryk Sienkiewicz]] gebruikte ''Quo vadis'' als titel van zijn beroemde roman over de christenvervolgingen (3 dln., 1894–1896; Ned. vert. 1936).
 
==Literatuur==