Er is volledige werkgelegenheid, wanneer alle [[werknemer]]s die willen werken een [[arbeidsplaats]] kunnen vinden. Dit betekent niet per se een [[werkloosheid]] van 0%, maar meestal een acceptabel geacht niveau dat rekening houdt met bijv.bijvoorbeeld [[frictiewerkloosheid]] en [[seizoensgebonden werkloosheid]].
Of volledige werkgelegenheid überhaupt mogelijk is en hoe het dan te bereiken is, is onderwerp van discussie. Zowel de [[Klassieke economie|klassieke economen]] als de twintigste-eeuwse [[Monetarisme|monetaristen]] geloofden sterk dat de [[vrije markt]] voor volledige werkgelegenheid zou zorgen, of andersom, dat alle werkloosheid in ongereguleerde markt vrijwillig is.<ref>{{Citeer web|url=http://www.thomaspalley.com/docs/articles/selected/Neo-liberalism%20-%20chapter.pdf|titel=From Keynesianism to Neoliberalism: Shifting Paradigms in Economics|bezochtdatum=|auteur=Thomas I. Palley|datum=2004|werk=Neoliberalism - A Critical Reader|uitgever=Pluto Press}}</ref> Van [[Karl Marx]] en [[Friedrich Engels]] is de stelling afkomstig dat volledige werkgelegenheid onmogelijk is binnen een systeem van ongereguleerd [[kapitalisme]]: dit heeft behoefte aan een "[[industrieel reserveleger]]" van werklozen om de prijs van arbeid te drukken. [[John Maynard Keynes]] betoogde dat alleen overheidsingrijpen volledige werkgelegenheid zou kunnen scheppen; dit advies werd na de [[Tweede Wereldoorlog]] een speerpunt van de [[sociaaldemocratie]].<ref>{{Citeer web|url=https://bibliothek.wzb.eu/pdf/1995/i95-302.pdf|titel=Social Democracy and Full Employment|bezochtdatum=|auteur=Andrew Glyn|datum=1995|werk=Discussion Paper FS-I 95-302|uitgever=Wissenschaftszentrum Berlin}}</ref>
