Kropotkinskaja (metrostation): verschil tussen versies

Het station werd ontworpen om de reizigersstroom naar het Paleis van de Sovjets, dat op de plaats van de [[Christus Verlosserkathedraal (Moskou)|Christus Verlosserkathedraal]] zou verrijzen, te verwerken. Hierom moest het station het grootste en luisterrijkste worden van de eerste metrolijn. Het station heeft aangelichte zuilen geïnspireerd op de [[Tempel van Amon (Karnak)|Tempel van Amon]] in [[Karnak]]. Het marmer is niet afkomstig van de gesloopte kathedraal, want dat is gebruikt voor station [[Teatralnaja (metrostation Moskou)|Teatralnaja]]. Het ruime perron is bekleed met rode en grijze granieten vierkanten, de wanden waren aanvankelijk betegeld maar zijn nu bekleed met wit ''Kovelga'' marmer. Verborgen lampen in de zuilen zorgen voor de verlichting van het station. De maquette van het station werd zowel op [[Wereldtentoonstelling van 1937]] in Parijs als op de [[Expo 58]] in Brussel, bekroond met de Grand Prix. In 1941 werden de archtiecten en ingenieurs onderscheiden met de ''Stalinprijs voor architectuur en bouwnijverheid''. Omdat de bouw van het Paleis van de Sovjets in 1953 werd afgeblazen door [[Nikita Chroesjtsjov]] is het metrostation het enige voltooide onderdeel van dat project gebleven. Op 8 oktober 1957 werd het station omgedoopt in Kropotkinskaja, ter ere van [[Peter Kropotkin]] die in deze buurt was opgegroeid.