William Gilbert: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k 12e eeuwse > 13e eeuwse |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 4:
Hij was de lijfarts van koningin [[Elizabeth I van Engeland|Elizabeth I]] and [[Jacobus I van Engeland|Jacobus I]] van [[Engeland]]. Als natuurfilosoof werd Gilbert vooral bekend om zijn onderzoek naar [[magnetisme]] en [[elektriciteit]]. Gilbert is de uitvinder van het woord "elektriciteit" en velen zien hem als de grondlegger van de [[elektrotechniek]].<ref>Merriam-Webster, Collegiate Dictionary, 2000, CD-ROM, versie 2.5.</ref>
Gilbert's belangrijkste werk was ''De Magnete|De Magnete, Magneticisque Corporibus, et de Magno Magnete Tellure'' (Over de magneet en magnetische lichamen, en over de grote magneet Aarde) uit [[1600]]. Hierin beschrijft hij veel van zijn experimenten met een model van de aarde, de terrella, en met een apparaat dat elektrostatische krachten kon waarnemen, het [[versorium]]. Uit zijn experimenten concludeerde Gilbert dat de [[Aarde (planeet)|Aarde]] magnetisch was geladen en dat [[kompas]]sen om deze reden naar het noorden wezen. Daarvoor dacht men dat kompassen naar de [[Poolster]] of naar een magnetisch eiland op de [[Noordpool]] wezen. Gilbert maakte ruim gebruik van de 13e eeuwse wetenschapper [[Petrus Peregrinus]]. In het boek doet hij tevens met behulp van [[barnsteen]] onderzoek naar [[statische elektriciteit]]. Het [[Grieks]]e woord voor barnsteen is "elektron", waarop Gilbert besloot om de statische lading van barnstenen "elektrische kracht" te noemen.
Gilbert betoogde dat elektriciteit en magnetisme van elkaar verschilden. Zo beweerde hij, ten onrechte, dat magnetische aantrekkingskracht bij hitte in stand bleef, terwijl elektrische aantrekkingskracht verdween. [[James Clerk Maxwell]] toonde in ''A Treatise on Electricity and Magnetism'' (Een verhandeling over elektriciteit en magnetisme) aan dat beide effecten een vorm van elektromagnetisme waren.
| |||