De nieuwe tijd deed zijn intrede met de aansluiting op de spoorwegverbinding [[Wenen]]- [[Breslau]], welke moderne industrialisatie mogelijk maakte.
De bewoners van Brünn waren volgens de volkstelling aan het einde van de Oostenrijks-Habsburgse tijd in meerderheid, dat wil zeggen voor twee-derde, Duitstalig. De stad telde zowel Duitse als Tsjechische hoger onderwijsinstellingen. De competitieconcurrentie tussen Duitsers en Tsjechen bepaalde het klimaat in toenemende mate In 1918 werd het nieuwe Tsjechoslowakije gesticht en namen Tsjechen de wacht over in wat nu voortaan Brno heette. Duitstaligen, die nog wel de hogere middenklasse bleven domineren, zakten in aantal tot een derde: ruim 50.000, waarvan één op de vijf Joden. Zij bleven. Na de Duitse bezetting van Tsjechoslowakije in 1940 werd de stad opnieuw Brünn en als zodanig de hoofdstad van het landsdeel Moravië in het zogenaamde [[Protectoraat Bohemen en Moravië]]. Ruim 9.000 Joodse burgers werden afgevoerd naar concentratiekampen waaruit minder dan één op de tien terugkeerde. Na collectieve onteigening en staatsburgerlijke ontrechting volgens de [[Benes-decreten]], werden eind mei 1945 27.000 nog niet gevluchte Duitstalige inwoners, uit hun huizen gehaald en in de richting van Oostenrijk in een dodenmars afgevoerd waarbij één op de tien het leven liet [[Verdrijving van Duitsers na de Tweede Wereldoorlog]]).
Na de oorlog groeide de stad in snel tempo uit tot een industrieel centrum. De bevolking verdubbelde zich maar stagneert sinds de val van het IJzeren Gordijn. In bevolkingsomvang is de stad de tweede van Tsjechië.
