Resonantiesnaar: verschil tussen versies

Op [[Steinway]] vleugels fungeert het gedeelte van de snaar tussen de [[Kam (muziekinstrument)|kam]] en het bevestigingsoog van de snaar als resonantiesnaar. Dit was onderdeel van Steinway's "Duplex Scale System". De door dit gedeelte van de snaar geproduceerde boventonen klinken empathisch mee met de aangeslagen snaar. Pianofabrikant [[Blüthner]] introduceerde ook een resonantiesnaarprincipe, dat bekendstaat als "[[aliquot stringing]]", waarbij een vierde, niet zelf aangeslagen snaar die gespannen is boven de drie wel aangeslagen snaren meetrilt.<ref name="steinway">Verduidelijking:<br />*Het "Duplex Scale" systeem is van Steinway, een uitvinding uit 1888. Hierbij loopt de snaar van stempen via de [[agraffe]] via de kam via een drukpuntje van metaal om een geleidingspinnetje rond en weer terug via kam, agraffe naar de volgende stempen. Het unieke van Steinways systeem is daarbij dat er rekening werd gehouden met de afstand tussen kam en drukpuntje bij pinnetje in een harmonische verhouding (van de lage naar de hoge snaren gerekend: [[dubbeloctaaf]], decime[[duodecime]], octaaf, kwint, en uiteindelijk prime, de toon zelf) stond tot het trillend deel van de snaar. Dit gedeelte (alsmede het gedeelte tussen stempen en stalen kam of agraffe) werd in dit systeem dus niet afgedempt met een reep lakenvilt en kon sympathisch mee trillen met de aangeslagen snaar.<br />* Het Aliquotsysteem van BluthnerBlüthner (patent 1873) betrofbetreft een vierde losse snaar, die boven de 3drie bestaande werdwordt gespannen en die een octaaf hoger (van g-g2g", daarboven unisono) gestemd wasis dan dehet aangeslagen 3driesnarige korige snaar[[snarenkoor|koor]] eronder. Deze losse snaar wasis een meetriller die niet aangeslagen werdwordt. Deze 4evierde snaar hadheeft zijn eigen dempertje, verbonden met de demper van dehet 3-korigedriesnarige snaarkoor eronder.<br />Bron: Kloppenburg, ''vanVan Monochordmonochord tot moderne vleugel'', Broekmans & van Poppel, 1980.</ref>