Johan Buziau: verschil tussen versies

Buziau werd geboren in een muzikantenfamilie. Toen hij 6 jaar was, verhuisde het gezin naar [[Amsterdam]] en later naar [[Antwerpen]]. Van jongs af aan wilde hij theaterartiest[[theater]][[artiest]] worden, maar begon als ijsverkoper in een theater tijdens de pauze van de voorstelling. Omdat hij meer wilde, trad hij in dienst bij [[Circus Renz]] in een act met waterballetten, gevolgd door een ladder-act met een groep acrobaten. Al op zeventienjarige leeftijd werd hij voltijds artiest. Hijen brachttrok clowneskerond met [[clown]]eske nummers waarvan zijn creatie ''Professor Rikiri'' de beroemdste werd. HetMet deze act zwierf hij negen jaar langs theaters in binnen- en buitenland; het leidde tot een internationale carrière. In 1914 werd hij door [[Henri ter Hall]] gevraagd op te komen treden in de [[revue]] ''Pas d'r op'' en werd hierdoor een revue-artiest in plaats van [[variëté]]-artiest. Doordat hij nu een vast inkomen kreeg, kon hij huwen met ''Geertruitje Hartemink'' en kon hij zich ook vestigen in [[Rijswijk]]. Met het uitbreken van de [[Eerste Wereldoorlog]] beperkte hij zich noodgedwongen tot Nederland, waar hij vanaf 1914 de publiekstrekker voor het ''Eerste Nederlandse Revue Gezelschap'' van [[Henri ter Hall]] werd. VanDe ''Ter Hall Revue'' werd in 1928 opgeheven doordat de ''[[Bouwmeester's Revue]]'' veel populairder was. Hierdoor trad hij in dienst bij [[Louis Bouwmeester jr.]] en van 1928 tot 1942 vervulde hij dezelfde rol voor de [[Bouwmeesterrevue]]''Bouwmeester's Revue''. Buziau was in de periode tussen de beide wereldoorlogen als clown onbetwist Nederlands populairste [[komiek]]. Filmbeelden[[Film]]beelden van de nummers die hij op het podium deed zijn nooit gemaakt, omdat hij bang was dat het publiek anders niet meer op zijn theateroptredens af zou komen.

In mei [[1942]] werd Buziau, evenals vele andere populaire Nederlandse artiesten, door de Duitse bezetters gedetineerd in het [[Kamp Haaren|gijzelaarskamp in Haaren]]. Hij werd alweer snel vrijgelaten door het omkopen van functionarissen door een Haagse relatie, maar hij trad na die tijd nooit meer op, omdat de gebeurtenissen hem te diep hadden geraakt. Wel maakte vanaf 1943 een van zijn navolgers furore met een Buziau-imitatie: [[Toon Hermans]]. Deze zou later uitgroeien tot een van de ''grote drie'' van het naoorlogse Nederlandse cabaret. Ook de andere twee leden van dat trio, [[Wim Sonneveld]] en [[Wim Kan]], lieten later meer dan eens weten dat ze Buziau als een van hun grootste voorbeelden beschouwden.