Frans van der Veen (KNIL): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Repareer link naar doorverwijspagina met Zeusmodus, Marechaussee → Korps Marechaussee te voet, Java → Java (eiland), Ceylon → Brits-Ceylon, Australië → Australië (land), Batavia → [[Ba... |
||
Regel 1:
'''Frans van der Veen''', geboren te [[Padang]] in [[Nederlands-Indië]] op 26 september 1908.
Studeerde van 1927 tot 1930 aan de [[KMA]] te [[Breda]], waarna hij werd benoemd als tweede luitenant bij het [[KNIL]]. Daarna werd hij gelegerd bij de infanterie, aanvankelijk op Java, maar later bij Kota Radja op Atjeh. Vanaf 1933 kwam hij bij de [[Korps Marechaussee te voet|marechaussee]]-divisie in [[Atjeh]].
Op 2 augustus 1939 vertrok Frans van der Veen naar [[Nederland]] voor een studie aan de [[Hogere Krijgsschool]] te [[Den Haag]]. Hier werd hij in september 1939 gemobiliseerd en kwam hij bij de staf van de 8e divisie [[Grebbelinie]]. Na de capitulatie weigerde hij de erewoordverklaring van trouw aan de Duitsers te tekenen en werd hij door de [[Duitsers]] als krijgsgevangen naar [[Duitsland]] vervoerd.
Op 6 april 1941 ontsnapte Frans van der Veen uit krijgsgevangenschap uit [[Oflag VIII C-Juliusburg]] ([[Opper-Silezië]] in [[Polen]]). Hij wist te ontkomen naar [[Zwitserland]]. Deze ontsnapping komt aan de orde in het boek [[Officieren achter prikkeldraad]] van [[Jan De Hartog]] en in [[Vannacht varen de Hollanders]] van [[Larive]].
Vanuit Zwitserland vertrok Van der veen naar [[Portugal]]. Vandaar reisde hij door naar [[Bandung]] in Nederlands-Indië. Hier werd hij in december 1941 gemobiliseerd en gelegerd op [[Java (eiland)|Java]]. Na de capitulatie van Nederlands-Indië dook Van der veen onder. Samen met [[Van der Star]] en [[W. Stockhuyzen]] wist hij in juli 1942 per zeilboot Java te ontvluchten. Hij kwam aan in Oost-Afrika en meldde zich hier in augustus bij het Nederlands consulaat te [[Mombassa]]. Een week later vertrok hij vandaar om via [[Brits-Ceylon|Ceylon]] naar [[Australië (land)|Australië]] te gaan. Vanaf december 1942 werd hij aangesteld bij de Netherlands Forces Intelligence Service [[Nefis]].
Op 18 maart 1944 als commandant van een Nefis-verkenningseenheid naar Centraal [[Nieuw Guinea]].
Na de capitulatie van [[Japan]] vertrekt hij op 1 oktober 1945 met de Van Heutsz naar [[Batavia (Nederlands-Indië)|Batavia]] en wordt door hoofd van de afdeling buitendienst van de Nefis.
Begin 1946 vertrekt Frans van der Veen naar Nederland en wordt hier aangesteld bij het [[Ministerie voor Overzeese Gebiedsdelen]]. In augustus 1946 wordt hij weer overgeplaatst naar Batavia als plaatsvervangend hoofd van [[GS III]]. In oktober wordt hij overgeplaatst naar [[Palembang]] als chef-Staf IJ-brigade, tevens Troepencommando Zuid-Sumatra. In 1949 wordt hij hoofd van de stafafdeling Intelligence G2 bij het Hoofdkwartier van de [[Generale Staf]].
In 1950 vertrekt hij uit Nederlands-Indië om weer naar Nederland te gaan. Hier wordt hij toegevoegd aan het kabinet van het ministerie van defensie.
Op 9 juni 1952 wordt Frans van der Veen geplaatst bij de Interim commissie der [[Europese Defensiegemeenschap]] (EDG) te [[Parijs]]. In 1954 werd hij hier adviseur van het hoofd van de Gecombineerde Nederlandse Permanente Vertegenwoordiging bij de [[Noord-Atlantische Raad]]. Een jaar later werd hij hoofd van de Nederlandse Liaisonmissie bij [[SHAPE]].
In 1958 werd hij plaatsvervangend hoofd van de 4e divisie te [[Harderwijk]]. In 1962 werd hij Commandant van het 1e Legerkorps te [[Apeldoorn (gemeente)|Apeldoorn]]. In 1969 nam hij op eigen verzoek eervol ontslag.
Na zijn ontslag werd hij adjudant in buitengewone dienst van HM de Koningin. Tevens is hij lid geweest van het [[Hoger Militair Gerechtshof]].
| |||