Walcheren: verschil tussen versies

==Geschiedenis==

===Romeinse tijd===

Walcheren was al in de Romeinse tijd een bewoond gebied, met [[Domburg (Nederland)|Domburg]] als belangrijke handelsplaats. De vermoedelijke naam van Domburg was in die tijd Walichrum of Walachria, wat de oorsprong van de naam Walcheren verklaart. In [[1647]] zijn resten gevonden van een aan de godin [[Nehalennia (godin)|Nehalennia]] gewijde tempel. Er werden ook altaren gevonden. Die werden door kooplieden aan de godin opgedragen, uit dankbaarheid voor hun behouden overtocht.<br />

In de 3e en 4e eeuw overstroomde een groot deel van Zeeland en het gebied bleef zo goed als onbewoond.

 

===Middeleeuwen===

Ten tijde van het [[Frankische Rijk]] was sprake van een graafschap Walcheren. Ter bescherming tegen invallen van [[Noormannen]] werden in de negende eeuw [[ringwalburg]]en aangelegd bij de plaatsen Middelburg, Domburg (de duinburg) en [[Oost-Souburg]] (de zuidburg). De plaatsnamen herinneren hier nog aan. De aarden burg van Oost-Souburg is gerestaureerd, de burg van Middelburg is nog te herkennen in het stratenplan.

Tijdens de aanval van de Noormannen in [[837]] werd het eiland verdedigd door graaf Ekkehard. In 841 geeft [[Lotharius I]] Walcheren in leen aan de Vikingen om zo nieuwe bondgenoten te werven, dit leidt tot een langdurige aanwezigheid van de Vikingen in het gebied wat toen [[West-Frisia]] heette.

 

===De zestiende en zeventiende eeuw===

In de 16e en 17e eeuw groeide Middelburg uit tot de grootste haven- en handelsstad en later, na Amsterdam, de tweede handelsstad van de Noordelijke Nederlanden. Vlissingen nam 20% van de Zeeuwse handel voor haar rekening en Veere was tot 1576 de belangrijkste Marinehaven van de Nederlanden. De Admiraliteit van Zeeland (een van de vijf Admiraliteiten die de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden telde) was nadat men eerst 10 jaar vanaf 1576 in Vlissingen had vergaderd, van 1586 tot 1795 in het Hof van Zeeland in Middelburg gevestigd.