Mark Twain: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: daar naartoe → daarnaartoe met AWB
k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: erop uit → eropuit met AWB
Regel 150:
 
=== Latere geschriften ===
Na de publicatie van zijn grote werken ging Twain zich meer richten op zakelijke ondernemingen, om de toenemende problemen af te wenden die hij zich op de hals had gehaald met zijn schrijversprojecten. Hij richtte een uitgeversbedrijf op dat hij ''Charles L. Webster & Company'' noemde, naar zijn aangetrouwde neef met wie hij samen eigenaar was.<ref>{{cite web |url=http://www.pbs.org/wgbh/amex/grant/peopleevents/p_twain.html |title=American Experience - People & Events: Samuel Langhorne Clemens, 1835-1910 |publisher=PBS |accessdate=2007-11-28}}</ref> Voor het prille uitgeversbedrijf koos Twain de ''[[Memoires]] van President [[Ulysses S. Grant]]''. Tussendoor vond hij tijd om ''The Private History of a Campaign That Failed'' te schrijven voor ''[[The Century Magazine]]''. Dit stuk gaf een gedetailleerd verslag van zijn twee weken durende activiteiten bij de troepen van de Confederatie tijdens de Burgeroorlog.
 
Twain hield zich vervolgens bezig met ''[[A Connecticut Yankee in King Arthur's Court (roman)|A Connecticut Yankee in King Arthur's Court]]'', waarin hij voor het eerst blijk gaf van zijn teleurstelling in de politiek. Geschreven in dezelfde “historische, fictieve” stijl als ''The Prince and the Pauper'', liet ''A Connecticut Yankee'' de absurditeit zien van de politieke en maatschappelijke normen door ze te verplaatsen naar het hof van [[Koning Arthur]]. Twain begon aan het boek in december 1885, legde vervolgens het schrijven eraan stil tot de zomer van 1887 en voltooide het uiteindelijk in het voorjaar van 1889.
Regel 191:
In april 1907 voeren Twain en Rogers naar de opening van de [[Jamestown Expositie]] in [[Virginia (staat)|Virginia]]. Twains populariteit bij het publiek was zodanig dat veel aanbidders in boten rond de ''Kanawha'' voeren, in de hoop om een glimp van hem op te vangen. Toen de samenscholing van boten rond het jacht de veiligheid in gevaar dreigde te brengen, voelde hij zich ten slotte verplicht om aan dek te komen en de menigte toe te zwaaien.
 
Vanwege de slechte weersomstandigheden werd het motorjacht een paar dagen opgehouden voordat het zich op de [[Atlantische Oceaan]] kon wagen. Rogers en een aantal anderen van zijn groep keerden per trein terug naar New York. Twain hield niet van reizen met de trein en koos ervoor om te wachten en met de ''Kanawha'' terug te varen. De journalisten tastten echter in het duister over zijn verblijfplaats; toen hij niet volgens plan in New York terugkeerde, opperde ''[[The New York Times]]'' dat hij mogelijk “op zee vermist” was. Toen hij veilig en wel in New York arriveerde en hem dat ter ore kwam, schreef de humorist een satirisch artikel over het voorval, waarin hij aanbood om “...een diepgaand onderzoek in te stellen naar het bericht dat ik op zee ben vermist. Als er enige grond is voor het bericht zal ik meteen het bezorgde publiek op de hoogte stellen.”<ref>{{en}}[http://www.twainquotes.com/19070505.html Mark Twain Investigating]. The New York Times, May 5, 1907.</ref> Het voorval vertoont gelijkenis met een gebeurtenis uit 1897, waarbij hij zijn beroemde opmerking “Het bericht van mijn dood is overdreven” maakte nadat een journalist erop uiteropuit was gestuurd om te onderzoeken of hij overleden was (in werkelijkheid was zijn nicht ernstig ziek).
 
Later in 1907 keerden Twain en de zoon van Rogers, Henry Jr., aan boord van de ''Kanawha'' terug naar de Expositie in Jamestown. De humorist fungeerde als gastheer op de [[Robert Fulton|Robert Fulton Dag]] op 23 september 1907, waarop het eeuwfeest werd gevierd van Fultons uitvinding van de stoomboot. Twain, die inviel voor de ziekelijke voormalige president van de VS, [[Grover Cleveland]], werd geïntroduceerd door [[schout-bij-nacht]] [[Purnell Harrington]]. Twain kreeg een vijf minuten lange staande ovatie; toehoorders juichten en zwaaiden met hoeden en paraplu’s. Diep geroerd zei Twain: “Als jullie een beroep doen op mijn hoofd, voel ik dat niet; maar ik voel het wel als jullie een beroep doen op mijn hart.”<ref>Bericht in de krant ''[[Virginian-Pilot]]'' uit Norfolk</ref>