Ronde van Frankrijk 1955: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
verloop van de ronde |
|||
Regel 44:
|}
[[Bestand:Op de trein onderweg naar de start - Taking the train to the start of the Tour.jpg|350px|thumb|De Nederlandse ploeg in de trein onderweg naar de start.]]
In 1955 ging de 42e [[Tour de France]] van start op [[7 juli]] in Le Havre. Hij eindigde op [[30 juli]] in Parijs. Er stonden 130 renners verdeeld over 13 ploegen aan de start. Voor het eerst deed er een [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] ploeg mee, en voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog reden er [[West-Duitsland|(West-)Duitsers]] mee, in een internationaal team samen met de [[Luxemburg]]ers en [[Oostenrijk]]ers.
[[Louison Bobet]], die ook al in [[Ronde van Frankrijk 1953|1953]] en [[Ronde van Frankrijk 1954|1954]] had gewonnen, was de huizenhoge favoriet. Hij liet zien dat hij opnieuw sterk was door de derde etappe te winnen, maar een aantal ontsnappingen haalden grote tijdswinst, waardoor met het ingaan van de bergen na [[Wout Wagtmans]] en [[Antonin Rolland]] de gele trui in handen was van [[Wim van Est]]. In de eerste Alpenetappe, over de [[Télégraphe]] en de [[Galibier]], haalde de kopman van de Luxemburgs-internationale ploeg, [[Charly Gaul]], verwoestend uit. Hij reed een lange tijd alleen op kop en won uiteindelijk de etappe met meer dan 13 minuten voorsprong, en steeg daarmee naar de derde plaats in het algemeen klassement, terwijl Rolland de gele trui weer overnam. In de volgende etappe probeerde Gaul het opnieuw, maar dit keer kon hij niet wegblijven, en in plaats daarvan was het de Fransman [[Raphaël Géminiani]] die, na aanvankelijk ver achter de andere favorieten gereden te hebben, de etappe met 2 minuten verschil won.
De beslissende etappe van de Ronde werd echter de elfde etappe, van [[Marseille]] naar [[Avignon]] over de [[Mont Ventoux]]. Hoewel Bobet het Franse team het peloton op grote snelheid naar de eenzame berg had laten toerijden, reden [[Ferdi Kübler]] en Géminiani vooruit. Kübler reed weg bij Géminiani, maar kwam later bijna geparkeerd te staan. Nog een stuk erger was [[Jean Malléjac]] er aan toe: Hij raakte 10 kilometer voor de top buiten bewustzijn en moest gereanimeerd en per [[ambulance]] naar het ziekenhuis vervoerd worden. Het werd duidelijk dat Malléjac bezweken was door [[amfetamine]], maar hij ontkende het gebruik van [[doping]], en stelde dat het buiten zijn medeweten moest zijn toegediend. Ondertussen viel Bobet op de berg aan, en reed iedereen weg. Op de top had hij 2 minuten voor op de Belg [[Jean Brankart]], en hij behield die voorsprong tot aan de finish. Brankart finishte samen met drie Italianen, de overige rijders hadden minimaal 5 minuten achterstand. Bobet was nog altijd tweede achter Rolland, maar leek duidelijk op weg om opnieuw de Ronde te winnen.
In de eerste Pyreneeënetappe reed Gaul vroeg weg op de [[Aspin]]. Op de [[Peyresourde]] ging Bobet in de tegenaanval. Hij bracht zijn achterstand terug tot 30 seconden, maar kreeg toen een [[lekke band]] en had bij de finish een achterstand van 1'24". Het was echter genoeg om eindelijk de gele trui aan te mogen trekken. In de tweede Pyreneeënetappe kwam zijn positie niet meer in gevaar. Bobet, Gaul, Géminiani en Brankart reden gezamenlijk vooraan, en Brankart won uiteindelijk de etappe. Door later ook nog de [[tijdrit]] te winnen, schoof Brankart nog op naar de tweede plaats in het eindklassement.
'''aantal ritten:''' 22 <br />
| |||