Libanese Burgeroorlog: verschil tussen versies

 

Voor de oorlog was Libanon een land waarin vele geloven samenleefden: de [[soennieten]] en [[christenen]] leefden voornamelijk in de kustplaatsen en de [[sjiieten]] zaten vooral in het zuiden en in de [[Bekavallei]]. Daarnaast leefden er ook [[druzen]] en christenen in de Libanese bergvlaktes. De regering indertijd stond onder grote invloed van de [[maronitische Kerk|maronitische christenen]]. Religie en politiek waren sinds de tijd dat Libanon een [[Frans Mandaat Syrië|mandaatgebied]] was van Frankrijk (die duurde vanaf 1920 tot 1943) sterk met elkaar verweven. De opbouw van het [[Nationale Vergadering (Libanon)|parlement]] bevoordeelde de christenen, die hierdoor meer te zeggen kregen dan andere landgenoten. Hiertegenover stond dat Libanon een steeds grotere groep moslims huisvestte en veel [[panarabisme|pan-arabieren]] en mensen met een [[Links (politiek)|links]] gedachtegoed tegenhanger waren van de westers-georiënteerde regering. De vestiging van de staat [[Israël]] en het feit dat honderdduizenden [[Palestijnse vluchtelingen]] richting Libanon kwamen tijdens de emigratiestromen van 1948 en 1976 droegen er aan bij dat de moslimgemeenschap de grootste geloofsgroep van Libanon werd. De [[Koude Oorlog]] heeft bovendien ook een sterke invloed gehad op de breuk tussen geloofsgemeenschappen. De Koude Oorlog was sterk verbonden met de [[polarisatie]] in Libanon en de [[Libanoncrisis (1958)| politieke crisis van 1958]], aangezien de maronieten het Westen goedgezind waren terwijl de pan-arabieren aan de kant van Arabische landen stonden die de Sovjet-Unie steunden.