Kabinetsformatie in Nederland: verschil tussen versies

Voor 2012 vroeg de [[Koning der Nederlanden|Koning]] advies over een nieuw te vormen kabinet aan de voorzitters van de [[Eerste Kamer der Staten-Generaal|Eerste]] en [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamer]], de vicepresident van de [[Raad van State (Nederland)|Raad van State]], de [[fractievoorzitter]]s in de Tweede Kamer en eventueel de [[Minister van Staat|Ministers van Staat]]. Daarna verzocht de Koning een of meerdere [[informateur]]s om de mogelijkheden te onderzoeken van een nieuw kabinet dat op voldoende steun in de Kamer kan rekenen. Hoewel het staatshoofd niet meer het initiatief neemt bij de kabinetsformatie en hiermee geen procesleider is, wordt de Koning gedurende het hele proces wel geïnformeerd door de voorzitter van de Tweede Kamer. Volgens de theorie van [[Walter Bagehot]] is dit immers één van de drie klassieke rechten van een monarch: "Het recht om te worden geïnformeerd, het recht om aan te moedigen en het recht om te waarschuwen". Naast ontvangst van de drie vaste adviseurs brengen de informateurs een beleefdheidsbezoek aan het Staatshoofd en ontvangt de Koning de nieuwe voorzitters van de fracties voor een kennismakingsgesprek. Tijdens de formatie ontvangt de Koning in het licht van de relevante bepalingen van de Grondwet de formateur. De [[minister]]s en [[staatssecretaris (Nederland)|staatssecretaris]]sen worden nog wel bij [[Koninklijk Besluit]] benoemd.

 

 

==Verkennende fase: optreden informateur==