Sultanaat van Rûm: verschil tussen versies

[[Abu'l Qasim]] was aangesteld als gouverneur van Nicea door Suleiman toen deze in 1084 naar Antiochië vertrok. De dood van Suleiman en het gevangenschap van zijn zoon in 1086 was voor Qasim de kans om zichzelf uit te roepen als Sultan van Rûm, al werd zijn heerschappij slechts erkend in [[Bithynië]] en [[Cappadocië]]. De overige gebieden waarover Suleiman had geheerst, werden onafhankelijk, half-onafhankelijk of voegden zich weer naar Malik Sjah. Ondertussen werd Rûm geteisterd door Byzantijnse aanvallen onder leiding van keizer [[Alexios I Komnenos]]. De generaals [[Tatikios]] en [[Manuel Boutoumites]] wisten Qasims vloot te verslaan, maar ze faalden Nicea te heroveren.

 

1092 was een breukjaar: Malik Sjah stierf en daardoor scheurde het Seltsjoekse Rijk in drie stukken, waarop Kilij Arslan vrijkwam en zijn schoonvader [[Tzachas]] van Smyrna doodde en tevens de nog overgebleven landen van Rûm overnam van de eveneens dat jaar overleden Qasim. Kort daarop vestigde hij zijn heerschappij in Centraal-Anatolië. Sommige historici menen dat de periode 1086-1092 een tijdelijk verval markeerde tussen Suleiman en zijn zoon, zo zou [[Kilij Arslan I]] de eigenlijke stichter zijn van het sultanaat Rûm, omdat hij erin geslaagd is een dynastie en stabiel rijk te stichten.