Theodore Haver: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
noten IISG samengevoegd |
||
Regel 2:
== Leven ==
Theodore Petronella Bernardine Haver, roepnaam Dora, werd geboren te [[Amsterdam]]. Zij was de dochter van Marinus Bernardus Haver, een winkelier, en Jeanne Cornelie van Campen. Zij had ten minste één zus, Josephine Sare Rosine Haver (1868-1945), die betrokken was bij de [[vrouwenbeweging]] in [[Nederlands-Indië]].<ref>http://www.wilhelminadrucker.nl/nl/j-s-r-josephine-baerveldt-haver</ref> Dora Haver trouwde op 11 augustus 1887 met Hermanus Wilhelmus Johannes Anthony Schook, een hoofdonderwijzer. Samen kregen zij twee zonen, Hermanus Wilhelmus Johannes Anthony Schook (vernoemd naar zijn vader) en Jean Corneille Schook. Hun huwelijk werd ontbonden op 23 oktober 1900.<ref name="IISG">[http://hdl.handle.net/10622/798483D6-2A50-4A59-B695-50CD949313B6 Biografie Dora Haver op Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis
Haver werkte vanaf haar achttiende als [[onderwijzer|onderwijzeres]]. Zij was betrokken bij de lessen in [[Ons Huis]] in Amsterdam. In 1895 droeg [[Wilhelmina Drucker]] Haver voor als directeur van het [[Volksdagblad (Nederland)|''Volksdagblad'']], de eerste arbeidskrant van Nederland. Uiteindelijk verloor zij het van [[Jacob Rot]], hoewel zij in de eerste ronde bijna evenveel stemmen kregen. Van 1 oktober 1987 tot aan haar dood was Haver tevens administratrice van de Algemeene Amsterdamsche Vereeniging voor Genees-, Heel- en Verloskundige Hulp ‘’Ziekenzorg.’’
Zij overleed op 1 november 1912 op 55-jarige leeftijd.<ref
== Vrouwenbeweging ==
Het is onduidelijk wanneer Havers [[feminisme|feministische]] activiteiten begonnen. Sommigen zeggen dat het 1888 was en beweren dat Haver destijds voor het tijdschrift De Vrouw schreef. Volgens anderen was het 1890, toen Haver secretaris werd van de [[Vrije Vrouwenvereeniging]] (VVV).<ref
In 1893 richtte Haver samen met Wilhelmina Drucker het feministische tijdschrift [[Evolutie (tijdschrift)|''Evolutie, blad voor de vrouw'']] op. Zij werden beiden [[redactrice]] en publiceerden ook zelf stukken in het blad. De artikelen in het tijdschrift werden regelmatig als schokkend ervaren.<ref
In de loop der jaren werd Haver [[lid (persoon)|(bestuurs)lid]], [[propagandist|propagandiste]] en [[spreker|spreekster]] van tal van verenigingen. Zo was zij bijvoorbeeld (bestuurs)lid en propagandiste van de Bond voor Staatspensionneering, de Vrijdenkersvereeniging 'De Dageraad' en de Nieuw Malthusiaansche Bond. Bij het publiek was Haver voornamelijk bekend om haar veelvuldige optreden in het openbaar.<ref
=== Vrouwenarbeid ===
Haver zette zich in het bijzonder in voor vrouwenarbeid. Samen met Drucker nam zij initiatieven om [[vakvereniging|vakverenigingen]] voor naaisters, dienstboden en telefonistes op te richten. In een toespraak op de [[Nationale Tentoonstelling van Vrouwenarbeid]] in 1898 uitte Haver haar wens om een aparte vakorganisatie voor vrouwen op te richten.<ref>Grever, Maria en Waaldijk, Berteke. Feministische Openbaarheid. De Nationale Tentoonstelling van Vrouwenarbeid in 1989 (Amsterdam: Stichting Beheer IISG/IIAV, 1998), 112</ref> Havers ideeën over de arbeid van vrouwen werden als radicaal beschouwd. Zo vond zij dat er geen onderscheid zou moeten zijn tussen mannen en vrouwen - en tussen gehuwde en ongehuwde vrouwen - bij de toelating tot een opleiding, bij de beroepskeuze, en bij de beloning van werk. Bovendien was zij van mening dat gehuwde vrouwen bij voorkeur in haar eigen onderhoud zouden moeten voorzien.
Toen de Nationale Vereeniging voor Vrouwenarbeid opgericht werd in 1901 werd Haver tot voorzitter verkozen, een functie die zij tot 1908 vervulde.<ref
{{Appendix}}
| |||