Adolf von Harnack: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k red. |
|||
Regel 3:
==Levensloop==
Hij werd geboren in [[Tartu]] (destijds ''Dorpat'') in [[Lijfland]] (destijds een provincie van [[Rusland]], nu in [[Estland]]) waar zijn vader Theodosius Harnack een professoraat in de [[pastorale theologie]] bekleedde. Zijn tweelingbroer, de wiskundige [[Axel Harnack]], overleed reeds op jonge leeftijd.
Adolf Harnack studeerde kerkhistorie aan de plaatselijke [[Universiteit van Tartu|Universiteit van Dorpat]] (1869-1872) en aan de [[Universiteit van Leipzig]], waar hij promoveerde. Spoedig daarna (1874) begon hij als privédocent lessen te geven. Deze lessen, waarin bijzondere onderwerpen werden behandeld zoals [[Gnosticisme|Gnostiek]] en de [[Apocalyps]], trokken veel aandacht en in 1876 kreeg hij een aanstelling als buitengewoon hoogleraar. In datzelfde jaar begon hij samen met [[Oscar Leopold von Gebhardt]] en [[Theodor Zahn]] met de publicatie van een editie van de werken van de [[Apostolische Vaders]], ''Patrum apostolicorum opera'', waarvan in 1877 een verkorte editie verscheen.
Regel 9:
Drie jaar later werd hij gevraagd als hoogleraar kerkgeschiedenis aan de universiteit van [[Gießen|Giessen]]. Daar werkte hij samen met Oscar von Gebhardt aan ''Texte und untersuchungen zur Geschichte der altchristlichen Litteratur'' (vanaf 1882), een onregelmatig verschijnend periodiek met enkel essays over het [[Nieuwe Testament]] en de [[patristiek]]. In 1881 publiceerde hij een werk over het kloosterwezen, ''Das Mönchtum - seine Ideale und seine Geschichte'' (vijfde editie, 1900) en werd samen met [[Emil Schürer]] co-redacteur van de ''Theologische Literaturzeitung''.
In 1885 publiceerde hij het eerste deel van zijn ''Lehrbuch der Dogmengeschichte'' (derde editie in drie delen 1894-1898). In dit werk beschrijft Harnack de opkomst van het [[dogma (religie)|dogma]], waaronder hij
In 1886 werd Harnack naar [[Marburg (Duitsland)|Marburg]] geroepen en in 1888 naar [[Berlijn]], ondanks hevig verzet van de conservatieve kerkelijke autoriteiten. In 1890 werd hij lid van de Pruisische Akademie van Wetenschappen. In Berlijn werd hij, tegen zijn zin, betrokken bij een controverse over de [[Apostolische geloofsbelijdenis]], waarin de tegenstellingen binnen de Pruisische kerk tot uiting kwamen. Het standpunt van Harnack was dat deze geloofsbelijdenis zowel te veel als te weinig inhield om een bevredigende toets te zijn voor de kandidaten voor de ordinatie. Hij gaf de voorkeur aan een kortere geloofsbelijdenis die strikt van iedereen kan worden verlangd (vergelijk zijn ''Das Apostolische Glaubensbekenntnis. Ein geschichtlicher Bericht nebst einer Einleitung und einem Nachwort'', 1892).
| |||