Neurowetenschap: verschil tussen versies

In de 20e eeuw heeft het werk van [[Santiago Ramón y Cajal]] en [[Camillo Golgi]] de basis gelegd voor het bestuderen van individuele neuronen in de hersenen. [[Camillo Golgi]] ontwikkelde een nieuwe methode om neuronen te kleuren ([[golgikleuring]]) en hierdoor werd de volledige structuur van het neuron zichtbaar onder een microscoop. Hij kon de structuur van het neuron al bestuderen: het neuron bestaat uit een [[axon]] aan een uiteinde en [[Dendriet (neurologie)|dendrieten]] aan het andere uiteinde met daartussen het cellichaam of soma van het neuron. Deze ontdekking leidt tot de [[neurondoctrine]]: het principe dat individuele neuronen de "bouwstenen" zijn van de hersenen. [[Charles Scott Sherrington]] en [[Edgar Douglas Adrian]] hebben de bestuderingsmethoden uitgebreid met een nieuwe techniek die gebruikmaakt van elektroden. [[Neurotransmitter]]s zijn ontdekt door een aantal wetenschappers, waaronder [[Otto Loewi]], [[Henry Hallett Dale]], [[Arvid Carlsson]] en vele anderen. Neurotransmitters zijn verantwoordelijk voor het overbrengen van een signaal van één neuron naar een ander.

In [[1929]] nam de Duitse arts [[Hans Berger (neuroloog)|Hans Berger]] de eerste elektrische potentialen van levende hersenen op. Zijn techniek, bekend als [[elektro-encefalografie]] of EEG, was de eerste manier om signalen van levende hersenen op te vangen tijdens het verrichten van normale functies.

 

== Neurowetenschap in de publieke sfeer ==