Doksaal van de Sint-Servaasbasiliek: verschil tussen versies

In de ''Ordinarius Custodum'' van de kerk, aangelegd in de veertiende eeuw en bijgewerkt tot circa 1600, is te lezen hoe het altaar van Sint-Servaas een centrale rol speelde bij allerlei plechtigheden, onder andere bij [[processie]]s, [[relikwie|reliekentoningen]] en het inhalen van een nieuwe proost.<ref>Koldeweij (1992), pp. 40-42.</ref> Onder proost [[Jan van Eynatten]], volgens [[Herbenus]] een groot vereerder van Sint-Servaas, vonden omstreeks 1500 verdere verfraaiingen plaats aan het Servaasaltaar, waaronder [[Bronsgieten (kunst)|bronsgietwerk]], mogelijk van de hand van [[Aert van Tricht]].<ref>Koldeweij (1985), pp. 266-269.</ref> Omstreeks 1600 werd het doksaal gerestaureerd, wellicht na beschadiging tijdens de [[Beeldenstorm]]. Rond diezelfde tijd werd het beeld van Sint-Servaas, dat tot die tijd waarschijnlijk [[Polychromie|gepolychromeerd]] was, verguld.<ref>Kroos (1985), pp. 325-326.</ref> Na de [[Contrareformatie]] werd in veel katholieke kerken het doksaal verwijderd omdat men het belangrijk achtte dat het gewone volk de handelingen op het hoogaltaar kon volgen. In de Sint-Servaas verdween het doksaal, inclusief altaar en bronswerk, in 1732.

 

 

== Beschrijving ==