Neoclassicistische architectuur: verschil tussen versies

In de Zuidelijke Nederlanden waren de laat-18e-eeuwse bouwwerken van [[Laurent-Benoît Dewez]] (onder andere het [[Kasteel van Seneffe]]) van grote invloed op de ontwikkeling van het neoclassicisme. De Fransman [[Charles De Wailly]] bouwde in deze periode het [[Kasteel van Laken]] en een theater bij het Kasteel van Seneffe. Ook in het onafhankelijk geworden Koninkrijk België droegen een aantal architecten, waaronder [[Pierre Bruno Bourla]], [[Tieleman Franciscus Suys]] en [[Lodewijk Roelandt]], het klassieke idioom een warm hart toe. De stijl is vooral zichtbaar op het [[Martelarenplein (Brussel)|Martelarenplein]] en in het regeringsdistrict van de Belgische hoofdstad. Ook elders getuigen imposante bouwwerken van de populariteit van het neoclassicisme in het jonge koninkrijk, zoals bijvoorbeeld de [[Koninklijke Opera (Gent)|Gentse Opera]], de [[Aula Academica|aula van de universiteit]] en het [[Oud Gerechtsgebouw (Gent)|Oud Gerechtsgebouw]] in dezelfde stad, de [[Bourlaschouwburg]] in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], de [[Opéra Royal de Wallonie|Opera van Luik]] en het Casino van [[Spa (stad)|Spa]]. De [[Koninklijke Muntschouwburg]] in Brussel van [[Joseph Poelaert]] kan gezien worden als een laat voorbeeld van deze stijl.