Klankwet: verschil tussen versies

De geschiedenis (eigenlijk de voorgeschiedenis) van het Nederlands bevat een voorbeeld van een klankwet zonder uitzonderingen. In het [[Oergermaans]] bestonden er woorden die op stemhebbende medeklinkers eindigden. Nog voor het oudste Nederlands in geschreven bronnen verschijnt, dus ergens tussen het Oergermaans en het [[Oudnederlands]], trad [[auslautverhärtung]] op. Het gevolg was dat geen enkel woord nog op ''b, d, v, z'' of ''g'' eindigde. En dat is nog steeds zo in het Nederlands: als die klanken aan het woordeinde terechtkomen, worden zij resp. ''p, t, f, s'' en ''ch''. Een klankwet die meer dan 1000 jaar geleden optrad, had en heeft nog steeds geen enkele uitzondering (op "gezag", "gelag" en nog enkele andere woorden na).