Sachs-Hornbostel: verschil tussen versies

Het systeem is ontworpen door [[Erich von Hornbostel|Erich Moritz von Hornbostel]] en [[Curt Sachs]], en werd voor het eerst beschreven in het ''Zeitschrift für Musik'' in [[1914]]. Een Engelse vertaling verscheen in [[1961]] in het ''Galpin Society Journal''.

De oorsprong van de methode is het systeem dat eind [[19e eeuw]] ontworpen werd door [[Victor Mahillon]], de [[conservator]] van de collectie muziekinstrumenten van het [[conservatorium]] van [[Brussel (stad)|Brussel]]. Dit systeem beperkte zich hoofdzakelijk tot de instrumenten die gewoonlijk gebruikt worden in de West-Europese [[klassieke muziek]], maar het was wel een van de eerste systemen die onderscheid maakte in wat er trilt, de manier waarop het geluid wordt veroorzaakt in een instrument. Het systeem van Hornbostel-Sachs maakte het onderscheid van Mahillon toepasbaar op instrumenten uit elke cultuur.

De laatste groep -– door Sachs toegevoegd in 1940 -– is eigenlijk een buitenbeentje in de zin dat hier de geluidsbron werd losgelaten als primaire onderverdeling. Moderne musicologen zullen een [[pijporgel]] -– ook al wordt het elektromechanisch bespeeld -– toch tot de aerofonen rekenen, en de [[elektrische gitaar]] tot de chordofonen.