Zelfstandig naamwoord: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Informatie toegevoegd
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Informatie toegevoegd
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 1:
Het '''zelfstandig naamwoord''' ([[Romaanse talen|Romaanse]] term: ''nomen'' of ''substantief'', afkorting zn.) is de [[woordsoort]] die wordt gebruikt om in een [[zin (taalkunde)|uitspraak]] de personen of zaken aan te duiden waar de uitspraak betrekking op heeft, in talen waarin zulke aanduidingen een aparte lexicale categorie ([[woordsoort]]) vormen. Dat is in de meeste talen het geval, bijvoorbeeld in de [[Indo-Europese]] talen zoals het [[Nederlands]], [[Engels]], [[Spaans]], [[Grieks]], [[Russisch]] en [[Hindi]].
 
De meeste [[zin (taalkunde)|zinnen]] zijn zulke uitspraken; daarom bevat vrijwel elke zin wel ééndrie of meer zelfstandige naamwoorden.
 
Een zelfstandig naamwoord kan van alles aanduiden: een persoon of voorwerp, maar ook een toestand, handeling of instelling.