De vlucht van de hommel: verschil tussen versies

Een snelle, neergaande toonladderfiguur opent ''De vlucht van de hommel''. De openingsmaten ervan dienen niet alleen als introductie, maar ook om de inhoud aan te geven. Ook van het orkest komen "zoemgeluiden", voordat de solist zijn opwachting maakt. Daarna heeft het orkest vooral een begeleidende rol. De solo[[cello]] schetst een levendig beeld van dit bekende vliegende insect en roept de sfeer op van warme zomerdagen. De melodie gaat omhoog en omlaag, keert weer naar zichzelf terug en neemt toe in intensiteit, daarbij gebruik makend van alles wat een cello maar te bieden heeft. Ten slotte klimt de melodie tot boveninboven in de [[toonladder]] en sluit dan af met een zacht akkoord in [[pizzicato]].